Je zou denken dat wanneer je vaak buiten bent je ook wel regelmatig een vogeltje voor de lens krijgt. Afgezien van watervogels valt dat erg tegen. Ze zijn vaak te snel, te ver weg, te schuw of zitten tegen het licht op een tak en dan wordt het ook niks. Je kunt evengoed nog wel genieten... maar houdt er geen foto aan over.
Dit roodborstje vond me niet eng genoeg om ervandoor te gaan. Gelijk had hij natuurlijk! En zo ging ik voorzichtig op mijn hurken zitten want: 'fotografeer dieren op ooghoogte'. Onderwijl scharrelde hij zijn kostje bij elkaar.
Maar het mooiste was dat hij af en toe even dichterbij kwam. Bijna alsof hij poseerde.
Als je een dier fotografeert is het net of je toestemming krijgt. Nou, vooruit dan maar... maar schiet wel een beetje op!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten