maandag 30 april 2012

Pluis

 Nevel, een zonnetje en uitgebloeide paardenbloemen. Ik zocht het effect van de wazige bosanemonen en koos bewust voor een kleine scherptediepte. Het is nog een beetje zoeken.



zaterdag 28 april 2012

Vleugellam

Vastbesloten om te oefenen met de flitser ging ik op zoek naar insecten. Dat het nogal woei bemoeilijkte de zaak. Toch vond ik in deze zweefvlieg een gewillig slachtoffer. Amper had ik mijn camera in stelling gebracht of hij ging op z'n rug liggen. Wat was er aan de hand?

Hij bleek niet dood, maar toch klopte er iets niet. Een van zijn vleugels bleef uit staan. En als ik zo naar zijn lijf kijk zou er wel meer mis kunnen zijn. Maar ik ben geen kenner.

Een van de verschillen tussen mannetjes en vrouwtjes is de afstand tussen de ogen. Bij de meeste mannelijke zweefvliegen raken de ogen elkaar. Ergo...

Zijn afstaande vleugel kunnen we zo wel mooi bekijken. De Vena spuria is karakteristiek voor zweefvliegen. Deze ader begint een eindje vanaf de vleugelbasis en eindigt voor de rand van de vleugel (Wikipedia).

Vena spuria

Om het wat beter te kunnen vergelijken heb ik de foto gespiegeld. De ader zit er duidelijk in. Het patroon vertoont veel overeenkomsten en een paar verschillen. En wat moet dat opgeklapte flapje? Prachtig spul toch, die vleugeltjes.

Misschien is hij zijn vleugels nog aan het oppompen of drogen... Ik hoop maar dat hij het heeft gered!

Mijn computer had (heeft?) kuren. Dat is altijd schrikken omdat je hem overal voor nodig hebt. Door schade en schande wijs geworden zorg ik nu wel voor een regelmatige back-up. Soms krijg je nog een waarschuwing, maar het is me ook al eens gebeurd dat hij pardoes crashte. Vergeet dus nooit tijdig een back-up te maken.

woensdag 25 april 2012

Blaaskopvlieg

Dit is een blaaskopvlieg (myopa buccata). Voor mij weer een nieuwe soort.

Hij zat in de rotstuin van de Hortus. De stenen maken het makkelijk om de camera te steunen. Ik kon zo toch nog het diafragma iets dichtknijpen... Dom om niet even de ringflitser te pakken. Die had ik juist meegenomen om mee te oefenen! Bij het Zien-Denken-Doen, bleef het denken weer een beetje steken...

Op zijn voorpoot lopen piepkleine groene gastjes. Het lijkt erop dat hij geplaagd wordt door mijten. Even later ging hij dan ook uitgebreid zitten poetsen. Daar heb ik foto's van gemaakt, maar met 1/13 s gaat dat natuurlijk niet goed. Het was wel leuk om hem zo door de lens te bekijken. Wat ik heel raar vond om te zien is dat hij zijn ogen naar elkaar toe kan bewegen. Hij fronst als het ware zijn voorhoofd.

Moeten we medelijden hebben met deze meneer en zijn mijten? Nou... deze soort legt hun eieren in het achterlijf van hommels, wespen en bijen. De larve eet de gastheer van binnen op, daarbij de vitale delen zolang mogelijk vermijdend. De natuur is wreed - maar dat wisten we al.

dinsdag 24 april 2012

Bosanemonen

Het bosanemoontje (Anemone nemorosa) bloeit al even en ik had er ook al prachtige foto's van gezien. Vandaag lukte het me om ook een dromerig plaatje te maken. Daar word ik zo blij van. Ik weet nu hoe het moet. En ik zou dit heel graag nog een keer overdoen op een mooie bedauwde ochtend.





Ik lees net dat bosanemonen bloeien van maart tot en met mei. Dan heb ik nog even..


maandag 23 april 2012

Witte klaverzuring

Jaren geleden zag ik in een bloemenwinkel een foto hangen van klaverbladeren met regendruppels. Ik weet het nog precies! Toen had ik nog geen goede camera, laat staan een macrolens. Maar het zaadje was geplant... En deze bladeren heb ik daarom ook al meerdere malen gefotografeerd. Op zoek naar iets vergelijkbaars.

Nu ik de bloemen ook heb gefotografeerd weet ik dat dit witte klaverzuring is (Oxalis acetosella). Oxaalzuur en kaliumoxalaat geven dit plantje zijn zure smaak (Wikipedia). Dat rode knoopje in de bloemstengel intrigeert mij ook. Wat daar de functie van is heb ik nog niet kunnen vinden.

zondag 22 april 2012

Groen blaadje

Het wordt hier langzaam groen. De eerste blaadjes van de beuk ontvouwen zich.

De beuk is in alle seizoenen mooi.

Jonge blaadjes worden omkranst door fijne witte haartjes die me doen denken aan de glasharen van mos.

Deze tak hing op ooghoogte. Dat was handig! En ik zal dan ook maar snel op bezoek gaan bij een andere boom hier in de buurt die al vroeg hele aparte bloempjes heeft. Iets voor vanmiddag misschien.

Ik ga weer berichtkoppen toevoegen. Dat maakt het wat overzichtelijker. Ik had ze ooit verwijderd omdat ik het zo lelijk vond bij LinkWithin.

zaterdag 21 april 2012

Gewoon peermos

De reden om nog even naar De Braak te gaan gisteren, was dit mosje. Een tijdje geleden was het me al opgevallen door zijn vuurrode kapselstelen. Maar nu zien ook de sporenkapsels er prachtig uit. Het is gewoon peermos (Pohlia nutans). Mooi hè, dat subtiele rode randje. Ik moet er wel om lachen dat elk mos dat ik momenteel vind de naam 'gewoon dit of dat' heeft.

Het valt me vaak op dat je goed moet kijken welke blaadjes bij de kapsels horen. Mossen houden elkaar graag gezelschap. Het groen met lange glasharen op de voorgrond is iets heel anders, namelijk het grijs kronkelsteeltje (Campylopus introflexus). Een exoot die ook hier welig tiert. Zo gauw ik de kronkelige kapselsteeltjes vind zal ik ze wat beter fotograferen. De blaadjes van het peermos zijn erg klein en hier niet te zien.

Ik vraag me af of de 'peertjes' nog roder worden.

Om een rustig plaatje te maken heb ik de eenlingen uitgezocht. Maar...

Dit is een eerlijker beeld. Ze staan dicht opeen gepakt of om elkaar heen gedraaid. En de rode steeltjes blijven soms staan als het kapsel er al af is. Het heeft wel wat. Alsof ze elkaar kopjes geven.

De mossenkennis begint langzaam te groeien. Op de site van BWLG kun je een testje doen: 'Hoe bryo ben jij?'. Ik heb inmiddels een voldoende gescoord!


vrijdag 20 april 2012

Oranjetipje

Vandaag zag ik het eerste oranjetipje (Antocharis cardamines). Hij zat aan het bospad ver weg van de pinksterbloemen.

Hij bleef bijna stil zitten. Het was al zes uur... zou dit zijn slaapplek zijn?

Zijn vleugels hield hij stijf gevouwen. Of ze oranje waren heb ik niet kunnen zien. Alleen de mannetjes hebben oranje tipjes... Maar op de bovenste foto bespeur ik een vaag oranje randje.

Op Vlindernet staat: 'Het oranjetipje is een gemakkelijk te herkennen voorjaarsvlinder die, heel toepasselijk, rond Koninginnedag te vinden is.' Deze vlinder is in ieder geval op tijd. En nu speuren naar dat ene eitje!


donderdag 19 april 2012

Ontkiemd

Zondag vielen ineens deze kiemplantjes op. Ze stonden in grote getale langs het bospad. Ik heb er een paar uitgegraven om bij het zaadje te komen maar eindigde altijd met een worteltje zonder iets...

Dat ze onder beuken stonden was wel een sterke aanwijzing, maar ja... Toen stond er tussen alle kiemplantjes ineens een met een hoedje op, gevormd door het dopje van de beukennoot. Het zijn inderdaad kiemblaadjes van de beuk en het omhulsel gaat mee de lucht in! Altijd leuk om zelf zoiets uit te puzzelen.

Het spreekt voor zich dat veel plantjes het niet zullen redden. Wie zou hier van gesnoept hebben?

Nu hoopte ik vandaag ook nog een mooi exemplaar met noot te vinden. Maar helaas...

Dit is waarschijnlijk ook een beukenkiemblad dat net boven de grond komt.

Vorig jaar was volgens mij een uitzonderlijk beukennootjesjaar. Het uitbundige bloeien heb ik toen op de voet gevolgd. Hoe zou het dit jaar gaan? Ik las dat beuken elke vijf tot tien jaar bloeien. Binnenkort weten we meer!

woensdag 18 april 2012

Na regen...

Regenachtig weer... maar ik moest echt even naar buiten. Het blijft wel droog, dacht ik nog. Niet dus. Een dikke bui...

Nog even een andere uitsnede. Het is wat met die druppels!

Het voordeel van dit weer is dat daarna de zon weer schijnt. En zo kon ik toch nog even genieten.


De paardenbloemen bloeien nu volop. Ik zag zelfs al één uitgebloeide. Wat zijn ze toch mooi, als je de macrolens erop zet.

zondag 15 april 2012

Pinksterbloem

Wie kent hem niet: de pinksterbloem (Cardamine pratensis L.). Ik was erop gebrand een foto te maken waarop de kleuren goed uitkwamen. Vorig jaar maakte ik een foto die ik toen erg mooi vond, maar waar de witbalans niet klopte. En dat kreeg ik niet meer goed. Dat was de aanleiding om dan eindelijk maar in RAW te gaan fotograferen. Een hele verbetering op meerdere fronten. Had ik veel eerder moeten doen! Alhoewel ik nog soms met de kleuren zit te worstelen... Hier zijn ze goed, mede dankzij de sluierbewolking.

 En dan is het zoeken naar een interessante compositie. Lastig vind ik dat met zo'n strakke bloem.


 Pinksterbloemen behoren tot het geslacht Cardamine, evenals de veldkers. Nu zie ik ook de gelijkenis.



Tot slot een foto van een zonnige ochtend zonder dauw.

De pinksterbloem is een van de waardplanten van het oranjetipje (Antocharis cardamines). Het valt me nu pas op dat 'cardamines' in de Latijnse naam van het oranjetipje terugslaat op het geslacht cardamine (veldkers). Het oranjetipje legt maar één klein geel eitje op een plant. Het zou leuk zijn om er dit jaar eentje te vinden. Wie weet... goed zoeken!

vrijdag 13 april 2012

Gewoon muursterretje

Het gewoon muursterretje (Tortura muralis) op een mistige ochtend. Je kunt het overal op steen vinden.  Ik had ooit een polletje op de vensterbank, buiten. Inmiddels is het verdwenen (raadsel).


Aan de top van het blad zitten glasharen, een verlenging van de bladtop zonder bladgroenkorrels. Glasharen weerkaatsen het zonlicht waardoor ze het mos beschermen tegen uitdroging. Maar - zo lijkt mij - het zijn ook goede druppelvangers. Ik kan me voorstellen dat dat ook gunstig is.

Mosplantjes hebben namelijk geen wortels en vaten om water en voedingsstoffen te transporteren. Hun blaadjes zijn maar één of enkele cellagen dik en ontberen een beschermende laag. Water kan op die manier snel via het blad worden opgenomen maar kan ook snel verdampen. In droge periodes zie je dat mosblaadjes opvouwen of oprollen. Maar... een beetje water erbij en voilà! Instant mos (nu overdrijf ik een beetje, maar neem maar eens een opgedroogd stukje mee en probeer het uit). Dit muursterretje is gefotografeerd vóór de regen.

Alsof ze uit de mist opdoemen.

Dit is iets heel anders: gewoon haakmos (Rhytidiadelphus squarrosus). Als je pech hebt zit je gazon er vol mee. Het vermeerdert zich met name via afgescheurde stukjes en niet via sporen.

En als ik dat zo lees dan is het dus zo dat grasmaaien eigenlijk mos zaaien is... Hoe meer je maait, hoe meer mos je krijgt! Van zo dichtbij is het best mooi spul. Er zit zelfs een beetje rood in.