Galgwanderveen

De zon scheen veelbelovend. Om een uur of 10 was ik bij het Galgwanderveen in Eext. Ik hoopte er mooie foto's van het paddendril te kunnen maken. En ik wilde de gele paaltjes route lopen. Het is altijd goed een plan te hebben. En er dan van af te wijken als het anders loopt....

De paddeneieren lagen er nog wel. Je kunt nog zien dat het strengen zijn, maar daar is alles mee gezegd. Ze zijn een beetje groezelig geworden. Linksonder op de foto zijn ook witte bolletjes zichtbaar. Wat zou dat zijn?

Als je de gele route volgt kom je op een groot heideveld met een ven. Een prachtig stukje.

Er staan verschillende soorten bomen en het zachte licht maakte er een mooi plaatje van. Perfect voor een panorama. En het statief lag nog in de auto... Zul je net zien.

Toen ik op dit mooie veld was ben ik van het pad afgeweken. Ik was nieuwsgierig of ik ook nog kikkers kon vinden en wandelde een stukje richting ven (dacht ik). Een ven heb ik niet gezien. Op een bepaald moment vond ik het wat griezelig worden. Je kunt makkelijk zwikken en ik zag me daar al liggen.

Ik zag daar wel dit plantje. De naam 'kraaiheide' kwam in me op en dat is het inderdaad! Kraaihei of Empetrum nigrum.

De kraaihei bloeit in april en mei met eenslachtige bloemen, die in de bladoksels staan. De kroonbladen zijn 2-2,5 mm lang. De donkerpaarse, vrouwelijke bloemen hebben zes tot negen stempels. De mannelijke bloemen zijn roze (bron: Wikipedia). Ik wil er nog betere foto's van maken. De kleuren zijn prachtig!

Er stond ook nog dopheide van vorig jaar. Zo ziet vergankelijkheid eruit...

Op een stukje boomstronk stond de rode heidelucifer (Cladonia floerkeana). Het is een foto waar ik heel iets anders in zie. Voor mij is het een figuurtje dat de wijde wereld intrekt. Moeder kijkt hem na.

Natuurlijk stond er ook bekermos. Wat me thuis opviel is dat op de rand van een van de bekertjes ook weer een bekertje staat. En zou er nu op de rand van dát bekertje ook...

Tot slot vond ik toch nog een voor mij nieuw mosje (alsof ik ze allemaal al heb gezien!). Het groeide op een losliggende tak. Het is een polletje kroesmos en kan knots- of trompetkroesmos zijn. Dat is pas te zien als het harige huikje eraf valt en de opening van het kapsel zichtbaar wordt. Knotskroesmos heeft een smalle opening en trompetkroesmos een wijde. Dat weten we dan ook weer! En waarom het kroesmos heet is wel duidelijk. Het blad is in droge toestand gekroesd.

Toen ik over dit veld had gelopen ben ik teruggegaan. De wandeling is veel langer, maar als je bij elk polletje stilstaat schiet het niet zo erg op. En zo blijft er een mooi stukje over voor de volgende keer. Alhoewel dit veld wel heel erg de moeite waard is. En op die zeldzame magische ochtenden zal het hier betoverend mooi zijn...