dinsdag 31 juli 2012

Heideblauwtje

Zondag rond een uur of vier reed ik naar het Watermolenveen bij Drouwen. Het plan was om bloeiende zonnedauw te fotograferen. Maar ik kwam thuis met heel veel foto's van juffers, het heideblauwtje en van dopheide. Vooral het heideblauwtje (Plebejus argus) heeft mijn hart gestolen. Wat een prachtig vlindertje.

Het is dat ze rondvlogen, anders had ik ze niet gezien. Eenmaal geland vielen ze amper op, ondanks de mooie kleuren.

Inwendig roep ik dan 'ga nou 's even op een mooi takje zitten!'. Iets uit de weg buigen gaat niet. Je moet het nemen zoals het komt.

En dan is het nog de kunst om ze evenwijdig aan de lens te krijgen...

Het zachte namiddaglicht maakte het mogelijk om de zon in de vleugels te vangen. Dat was ook wat het blauwtje probeerde. Zodra hij zat spreidde hij langzaam zijn vleugels. Dit blauwtje is niet meer zo piep als ik zo naar zijn gehavende vleugel kijk.

Helemaal blij met zoveel moois en met de nog onvervulde wens van bedauwde vlinders, ging ik vanochtend weer naar het ven. Een onverwacht dagje vrij, dus het was vandaag of niet (of zaterdag, maar het is maar weer de vraag wat voor weer het dan is). Het was er heerlijk. Het zoeken naar bedauwde blauwtjes heb ik echter vrij snel opgegeven. Bang om overal bovenop te gaan staan en zie ze maar eens te vinden... zo klein en vermoedelijk diep verscholen. Ik heb me toen gestort op de dopheide. Een erg mooi plantje en helemaal met wat druppeltjes erop. Dat is voor het volgende blog... Ondertussen moet ik ook even uitzoeken hoe mijn juffers heten.

Die juffers kon ik vanochtend ook niet terugvinden. Fotograferen is één ding... weten wanneer je wat waar kunt vinden is het andere. Het mooiste vind ik het nog wel om te worden verrast. Alsof je een kadootje krijgt omdat je de moeite hebt genomen om te komen kijken.

maandag 23 juli 2012

De zweefvlieg en de mol

Zaterdagochtend liep ik een vroeg rondje. Soms lijkt het wel of zelfs de insecten het niet de moeite waard vinden om op te staan. Er scharrelden alleen wat slakken rond. Met de poses van deze zweefvlieg was ik al heel blij.

Het is altijd leuker als ze iets 'doen' en 's ochtends is dat poetsen. Was dat om van die vervelende druppels af te komen? Het hele lijf kwam aan de beurt.

Ze was lenig en handig met al die pootjes en erg secuur. Onderkant vleugels....

De bovenkant droogwrijven...

En ze was natuurlijk begonnen met haar kop.

Aan de naam van deze zweefvlieg waag ik mij maar niet. Er zijn er te veel en ze lijken op elkaar.

Onderweg zag ik ook nog een dood muisje en een dode mol. Het was de tweede keer dat ik een dode mol zag liggen en ook nog wel midden op het pad. Hij leek niet gewond, al heb ik hem niet heel goed bestudeerd. Het 'geen dode dieren aanraken' is er vroeger bij mij goed ingestampt. Wat ik wel heb gedaan is een foto van zijn pootje maken. Die zijn toch wel heel bijzonder om te zien.

Het is net een klein handje.

En wat ik me nu afvraag... Hoe is die mol op het pad terechtgekomen? De muis had een bloedneus. Wat spoken die beesten toch uit 's nachts?



zondag 22 juli 2012

Azuurwaterjuffer

Een poging om het mooie licht, een beetje omgeving én een druppel te vangen.... Het valt nog niet mee om een achtergrond mee te laten doen. Het wordt gauw te druk. Het voordeel van iets meer afstand nemen (met een 100 mm macrolens) is meer scherptediepte bij een open diafragma (f3,5). Met weinig licht heb je zo meer speelruimte. Speelruimte... precies wat fotografie voor mij is.

Na enig getuur denk ik dat dit een azuurwaterjuffer is (Coenagrion puella). Een hulpmiddel om onderscheid te kunnen maken tussen de verschillende blauwe waterjuffers lees je in dit overzicht van libellennet. Op het segment direct achter de vleugels staat een merkteken. Hier lijkt het U-vormig te zijn zonder verbinding te maken met de zwarte dwarsband eronder, al mag je daar niet alleen op af gaan... De rest van de tekening klopt ook met de beschrijving.

zaterdag 14 juli 2012

zondag 8 juli 2012

Witte klaver

Witte klaver (Trifolium repens). Vorige week vielen me de grote pollen met witte klaver op in een verder prachtig golvend grasveld. Het leken kleine eilandjes.

Zo'n bloem waar je makkelijk aan voorbij loopt of zelfs overheen... maar met een beetje dauw zijn wel zo prachtig!

zaterdag 7 juli 2012

Gewoon haarmos


Dit is gewoon haarmos (Polytrichum commune). In januari schoten de sporenkapsels bij bosjes omhoog en ik nam me toen voor om het proces op de voet (eigenlijk knieën) te volgen. Wat ik niet wist is hoe lang mos daar over doet! Over onthaasten gesproken... Onder het harige huikje is het groene kapsel zichtbaar.


Hier is het huikje (deels) af. Ik vond dit zo'n mooie structuur, met die rode ring en dat doorzichtige puntje erop, dat ik vandaag nog maar eens op zoek ging. Dit kapsel is waarschijnlijk nog niet rijp.


Vanochtend stonden ze er zo bij. Dit kapsel is ingedroogd en het dekseltje is eraf. Pluk je aan zo'n huikje dan laat alles in één keer los. Zo zal het wel bedoeld zijn. Nu nog even wat verder inzoomen...

 Als je hier nou hard aan schud komt er een wolkje sporen vrij. Dat zal de wind vandaag wel doen.

Ik heb ook wat mos meegenomen om met het microscoop te bekijken. Die rode cellen op de rand intrigeren mij en hoe dat doosje in elkaar zit. Het lijkt wel een zoutvaatje, maar dan net even anders.

Tot slot nog een foto van twee maanden geleden. Het huikje van het onrijpe kapsel zit nog stevig vast en wappert in de wind.

Mooi spul is het. De natuur maakt er wel werk van!