donderdag 28 juni 2012

Vroeg

Om half zes werd ik wakker. Ik keek naar buiten en zag dat er dauw op de daken van de auto's lag. Dat betekent dat tot ooghoogte alles met druppeltjes is bedekt. half zes.... ik draaide me nog eens om. Om zes uur ben ik toch maar opgestaan. Want ooh.... hier ging ik toch echt spijt van krijgen. Ook al zou ik er geen foto aan overhouden. Je weet het maar nooit... En zo liep ik om half zeven buiten. Het was een beetje mistig. De slakken durfden het nog aan om de weg over te steken. Het is toch een heel eind over zo'n dorre vlakte.


Ik hoopte op bedauwde juffers. Dit vliegje heeft één druppel, die mocht er ook op. Bij een vorige poging werd ik ruw opgeschrikt door een blaffende hond. Weg vlieg...


Gelukkig was ik nog op tijd! Nog niet droog achter de oren.

Dit is vermoedelijk een variabele waterjuffer. Je kunt op de laatste foto (verder naar onder op deze pagina) net zien dat het teken op het tweede segment Y-vormig is.

Of hij nu probeerde om de druppel aan het gras te plakken... het resultaat was dat hij meer water verzamelde dan hij kwijtraakte.

Ja, daar ben je mooi klaar mee...




Er groeien allerlei soorten gras en hoe fijner, hoe liever ik ze heb.

 Het zit nog in de knop...


Rus groeit massaal op natte stukken. Met al die druppels werden ook alle draadjes rag weer zichtbaar.

Nog even proberen. Mooi zoals die stengeltjes vanuit één punt komen.

Op de terugweg zat het juffertje er nog steeds. Hij was al een beetje opgedroogd. Alleen die ene druppel zat nog in de weg. Waarom drinkt hij hem niet op?


Hoe lang blijft zo'n paringswiel in stand? Ik neem aan dat ze zo de hele nacht hebben gezeten.

Tot slot nog een toefje paddestoelen in het gras. Met de camera op de grond en hier een daar een grasspriet wegplukkend. Ik krijg stiekem al een beetje zin in de herfst...

Maandag mag ik weer aan het werk! Dan wordt fotograferen weer een hobby voor het weekend en zal ik af en toe denken 'kon ik maar even'. En dat is goed zo.

woensdag 20 juni 2012

Zonnedauw


Gisteren heb ik opnieuw de Heide en Vennen route gelopen die begint achter het Boomkroonpad. Ik wilde nog wat foto's maken van de zonnedauw. Vooral het eerste ven is omzoomd door ontelbare polletjes.


De vorige keer deed ik erg mijn best om voldoende scherptediepte te krijgen en geen bewegingsonscherpte. Ik vond altijd dat het daar in mijn foto's aan ontbrak. Aan scherptediepte dus...

Nu kom ik erachter dat juist (heel) weinig scherptediepte zijn charmes heeft. Het is maar net wat je wilt laten zien. Ik begrijp nu eindelijk waarom ik sommige foto's mooier vind dan andere en wat er voor nodig is. Soms kon ik iets maken en het later niet reproduceren, want: waar zat het hem nou in?

Ook maak ik mijn foto's iets lichter, zonder dat het overbelicht raakt natuurlijk.

En terwijl de zon op het plasje water eronder scheen en voor schittering zorgde, had ik wat ik zocht... de lichtbolletjes die ontstaan wanneer lichtpuntjes uit focus zijn.

De zonnedauw bloeit bijna. Dus ik ga waarschijnlijk binnenkort een keer terug om mijn geluk nog eens te beproeven. Het is een hele mooie plek om te vertoeven. Op de heide zag ik ook nog het heideblauwtje en een hele mooie zandloopkever. En er vlogen natuurlijk libelles en juffers. Genieten!

woensdag 13 juni 2012

Flitsend

Een paar foto's genomen in de Hortus. Ik heb een sprinkhaan nog nooit iets zien eten. Daar moet ik aan denken omdat ik vandaag een juffer een vlieg zag verschalken. Nu weet ik ook waar zijn mond zit (van de juffer).

Hij kijkt leuk in de lens maar er zaten wat sprietjes in de weg. Dat is nog te zien aan het vage groene waas voor zijn oog. Deze sprinkhaan had het misschien wel toegestaan als ik ze opzij had geschoven.

Andere wang...

Een detail van een mooi gras dat ik al een paar heb gefotografeerd. De overzichtsfoto's blijven maar mislukken. Het waait te veel.

Een groot dikkopje (Ochlodes sylvanus). Een klein flitsje licht ook deze kant van zijn vleugels op.

En ik zag ook nog een blauwtje, het icarusblauwtje? Hij was erg fladderig en deze foto is van een afstandje genomen.

Het wordt tijd om weer eens vroeg op pad te gaan. Ondanks de regen is er weinig dauw, al zag ik vanochtend wel juffertjes die nog in gras bleven zitten. Misschien is het toch de moeite waard om de wekker een keer om half zes te zetten en een rondje langs het Paterswoldsemeer te doen. Als de zon schijnt tenminste... Het weer is zo wisselvallig dat je aan het weerbericht niet zoveel hebt. Beter is het om even door het raam te kijken.


vrijdag 8 juni 2012

Sprinkhaantjes

Er zijn weer sprinkhaantjes! Ze verraden zich door voor je voeten weg te springen en dan is het een kwestie van goed opletten waar ze landen. Ik had al naar ze uitgekeken.

Experiment met iets meer achtergrond. 'Waar zal ik eens heenspringen...'








Ik wil graag meer licht in mijn foto's. Goed belichten dus. Meestal belicht ik onder en soms meer dan nodig blijkt. Ik probeer daar beter op te letten. Vaak fotografeer ik ook met tegenlicht of tegen een lichte achtergrond. Het onderwerp wordt dan (te) donker. Gisteren heb ik een heel klein beetje geflitst om het effect te kunnen zien en dit werkt goed. Ik gebruikte gewoon de flits van mijn camera (flash comp. -2). De ringflitser hiervoor gebruiken is een volgende stap - die flits is zachter. Nadeel is dat de camera met ringflitser een stuk zwaarder wordt en mijn handen eerder gaan trillen. Ik hou dat minder lang vol.


Nou ja, en zo was ik bezig met deze kleine springers. Ze waren echt nog klein, een dikke centimeter lang. Het lijken me jonge exemplaren, al kan het ook de soort zijn. Grotere sprinkhanen heb ik nog niet gezien.

Hij kijkt opzij alsof hij wil zeggen: 'Ben je er nu nog?' Het leuke van sprinkhaantjes is dat ze je in de gaten houden en ook wegdraaien, net als juffers.


Als ze helemaal achter een spriet verdwijnen dan kun je met een vrije hand nog proberen om ze terug te laten draaien.


Al vind ik dit ook wel een geinig plaatje. En zo zaten we elkaar een beetje te bekijken...

Het was heerlijk genieten in de Hortus. En wat ik ook altijd zo lekker vind als het gras zo hoog staat is de geur. Met een camera heb je een goed excuus om met je neus dicht bij de grond te zitten!

vrijdag 1 juni 2012

Dicht bij huis (2)

De regen heeft de boel lekker opgefrist en vanochtend kwam er zelfs een klein zonnetje door. Heerlijk! En zo maakte ik opnieuw een rondje dicht bij huis. Op het veldje zag ik deze strontvlieg bovenop de dolle kervel zitten. Het arme beest...

De vlieg is geïnfecteerd door een schimmel. Deze groeit tussen de segmenten in. Als het diertje bijna helemaal door de schimmel is opgeteerd, zorgt deze ervoor dat de vlieg bovenin een grashalm (...) klimt. Daar sterft de vlieg en laat de schimmel zijn sporen los (bron: www.gardensafari.net).

Meer informatie over deze schimmel die verschillende vliegen infecteert vind je op www.natuurbericht.nl. Daar is ook een filmpje te vinden over een andere schimmel: cordyceps. De beelden zijn gruwelijk en mooi tegelijk. De rustgevende stem van David  Attenborough maakt echter veel goed.


Cordyceps: attack of the killer fungi - Planet Earth Attenborough BBC wildlife

Toen er wat meer zon was heb ik nog een foto gemaakt bij een lagere ISO. Ik fotografeer bij allerlei omstandigheden en vaak met ISO800. Dat komt de kwaliteit niet ten goede. Daar kom ik zo langzamerhand toch wel achter. Dat zijn zo van die dilemma's... lekker uit de losse hand schieten en thuis soms balen dat het beter had gekund of toch meer spullen meesjouwen voor het geval dát...

Deze vlieg had ik ook nog nooit gezien. En ze waren met veel! Het is de snip- of snavelvlieg (Rhagio scolopaceus).

In het Engels heet hij 'downlooker snipefly'. En ik wilde hier een hele verhandeling houden over de afkomst van het woord sniper - van snipe, is snip in het Nederlands... Nu blijkt dat het niet 'sniperfly' is maar 'snipefly'... Zo zie je maar weer. Ik vond de naam 'sniper' (sluipschutter) eigenlijk wel toepasselijk. Hij vangt zijn prooien soms in de lucht.


Maar het hoogtepunt van mijn rondje was toch wel dit... Tot mijn grote verbazing sprongen er ineens twee reeën uit het struikgewas! Dit is vlak bij mijn huis!! En ik woon toch in de stad. Heel bijzonder. Alsof de natuur wil zeggen: 'Kom maar eens wat vaker langs. Er is hier meer te zien dan jij denkt!' Zoiets voelt als een kadootje. En zoals ze hier met z'n tweeën staan is het net of de rollen omgedraaid zijn. Wie kijkt er nu naar wie...

Misschien lopen ze 's nachts wel door mijn straat. Dat vind ik een mooie gedachte...