Zonnedauw

Gisteren heb ik opnieuw de Heide en Vennen route gelopen die begint achter het Boomkroonpad. Ik wilde nog wat foto's maken van de zonnedauw. Vooral het eerste ven is omzoomd door ontelbare polletjes.

De vorige keer deed ik erg mijn best om voldoende scherptediepte te krijgen en geen bewegingsonscherpte. Ik vond altijd dat het daar in mijn foto's aan ontbrak. Aan scherptediepte dus...

Nu kom ik erachter dat juist (heel) weinig scherptediepte zijn charmes heeft. Het is maar net wat je wilt laten zien. Ik begrijp nu eindelijk waarom ik sommige foto's mooier vind dan andere en wat er voor nodig is. Soms kon ik iets maken en het later niet reproduceren, want: waar zat het hem nou in?

Ook maak ik mijn foto's iets lichter, zonder dat het overbelicht raakt natuurlijk.

En terwijl de zon op het plasje water eronder scheen en voor schittering zorgde, had ik wat ik zocht... de lichtbolletjes die ontstaan wanneer lichtpuntjes uit focus zijn.

De zonnedauw bloeit bijna. Dus ik ga waarschijnlijk binnenkort een keer terug om mijn geluk nog eens te beproeven. Het is een hele mooie plek om te vertoeven. Op de heide zag ik ook nog het heideblauwtje en een hele mooie zandloopkever. En er vlogen natuurlijk libelles en juffers. Genieten!