zondag 28 augustus 2011

Van de vlinders heb ik vooral veel witjes gezien. Sommige zijn zo fladderig, dat er haast geen foto van te maken is. Wat dan het beste gaat is de camera op autofocus zetten en mikken op de vleugels.

Dit lijkt me het klein koolwitje.

De witjes die zich wat gewilliger lieten fotograferen waren de geaderde witjes. En dat was eigenlijk de hele zomer zo. Zou dat toeval zijn of zijn ze gewoon wat minder beweeglijk? Deze vond ik op een ochtend op de valeriaan, al even geleden. Hij heeft al aardig wat strijd geleverd, zo te zien.

Dit vlindertje bleef ook doodstil zitten, zodat ik zelfs de stengel kon draaien waar hij op zat. Misschien was hij nog niet genoeg opgewarmd, zou ook nog kunnen.

Het is net of ze je de hele tijd strak aankijken.

En er zat ook nog een stereopaar bij.

zaterdag 27 augustus 2011

Deze pantserjuffer is blauw berijpt. Dat is de grijzige kleurzweem die over een deel van het lijf zit. Het schijnen microscopisch kleine wasschilfertjes te zijn. Geen wonder dus dat het mij aan wasco doet denken!

De mate van berijping is een determinatiekenmerk. Al vond ik het met deze wel weer lastig, zo van de foto. Ik denk toch dat het de gewone pantserjuffer is (Lestes sponsa).

Waar zou die berijping goed voor zijn? Maakt het ze extra waterafstotend zodat ze veiliger vlak boven het water kunnen vliegen en het water kunnen raken? Nou ja, misschien moet je ook niet alles willen weten...

vrijdag 26 augustus 2011

Dit kleine sprinkhaantje zat op de bedauwde bladeren van de vrouwenmantel. Het was nog redelijk vroeg en de druppels waren nog groot. Voor zo'n klein beestje moeten dat enorme bellen zijn.

In het water op zijn flank kun je de weerspiegeling van de omgeving zien. Hebben sprinkhanen flanken? Raar woord eigenlijk...

Welke sprinkhaan dit is heb ik nog niet kunnen vinden. Ik las dat jonge sprinkhanen gewoon kleine versies van de volwassen vorm zijn. Dat maakt het dan weer lastig. Ik ben nog op zoek naar een goede website.

donderdag 25 augustus 2011

Het licht is zachter, het ruikt anders... en de heide bloeit. De herfst is in aantocht. En juist vanwege het mooie licht en de nevelige ochtenden is het, naast de lente, mijn andere favoriete seizoen.

woensdag 24 augustus 2011

Om zijn onderkant ook te kunnen bekijken heb ik de pyjamawants nog maar eens opgezocht. Ik vermoed dat het exact dezelfde wants is als die van een week geleden. Hij zat, in z'n eentje, nog steeds op dezelfde plant. En ook nu wilde hij niet op een vrij takje poseren.

Desalniettemin... is het toch gelukt om zijn onderkant zichtbaar te maken. En die is mooi gestippeld!

De pyjamawants heet ook wel rood-zwarte streepwants of gevangeniswants. Zijn latijnse naam is Graphosoma lineatus. Zou dat zoiets betekenen als: zwaarlijvig met een streepje? Ik heb ooit nog Latijn gehad, maar was er niet echt goed in...

maandag 22 augustus 2011

In het begin vond ik alles op elkaar lijken, maar zo langzamerhand ga ik steeds meer beestjes herkennen. Deze juffer behoort tot de pantserjuffers waarvan er zeven soorten in Nederland voorkomen. Dit is de houtpantserjuffer (Lestes viridis).

Deze pantserjuffer onderscheidt zich van de andere door zijn gele pterostigma's. Dit zijn de vlekjes in de vleugels. Dat is handig, want er zijn duidelijke verschillen tussen de soorten!



En zijn achterhoofd is donker, dat klopt ook.

Er zijn gelukkig altijd weer juffers die gewoon even blijven zitten, zodat je rustig je gang kunt gaan.

zondag 21 augustus 2011

Vrouwenmantel met dauw is erg groen. Na wat geschuif met de kleurtoon en -verzadiging ontstond er een hele regenboog. Elke kleur heeft zijn eigen sfeer en niet alles is even fijn om naar te kijken. Eens zien wat ik hier nog meer mee kan...










vrijdag 19 augustus 2011

De kikkers weet ik inmiddels te vinden. Maar tot mijn verrassing zag ik vandaag ook nog een pad tussen de stenen zitten.

Hij is goed gecamoufleerd.

Jammergenoeg voelde hij zich toch niet veilig...

En na een paar foto's was hij dan ook uit zicht. Mooi beestje...

dinsdag 16 augustus 2011

Dit is de groene stinkwants (Palomena prasina). Ze zijn zeer algemeen. Al had ik er nog nooit van gehoord voordat ik begon te fotograferen!

Met zijn lange steeksnuit zuigt hij plantensappen op. Deze wants scheidt een stinkende stof af als je hem aanraakt. Dat doen we dus maar niet! Ik weet gelukkig (nog) niet hoe hij ruikt. Hoe smerig zou het zijn?

Met zijn rode oogjes kleurt hij wonderwel bij de plant waar hij op zit. Stinkwantsen heb ik al heel vaak gezien, maar...

Even verderop zag ik ook nog dit beestje hangen. Alweer een wants! Nog nooit gezien, zou het een bijzondere zijn? Dit is zijn achterkant...

... en dit zijn voorkant. De stengel was erg dik en stevig. Ik durfde hem niet al te ver om te buigen waardoor het lastig was om hem goed op de plaat te krijgen.

Dit blijkt de rood-zwarte of pyjamawants te zijn (Graphosoma lineatum), ook wel gevangeniswants genoemd. Veel namen voor zo'n beestje, maar het is wel een mooie! Op internet zag ik dat zijn onderkant ook nog eens rood-zwart gestippeld is. Ik hoop dat ik er nog eens een beter plaatje van kan maken. Volgens soortenbank.nl komt hij niet zoveel voor, maar die informatie is verouderd volgens mij. Op waarneming.nl wordt hij vaak gerapporteerd. Weer een beestje geleerd!

maandag 15 augustus 2011

Wat een geluk. Ik was al bijna op weg naar huis en zag dat ik nog een klein stukje van het vennetje had overgeslagen... En daar zaten ze, een aantal kleine kikkertjes. Ze waren maar een paar centimeter en zaten vlak bij de kant. Dat was genieten. Ik merkte niet eens dat mijn knieën en ellebogen nat werden.

Ze voelden zich kennelijk wel veilig en bleven stil zitten, ook al waren ze op hun hoede.

Prachtige ogen hebben ze.

En nu zie ik ineens dat de pupil van deze kikker niet helemaal rond is. Wonderlijk...

zondag 14 augustus 2011

Hij zat op ooghoogte te poseren op een stokje. Beter kun je het niet krijgen! Nog nooit kon ik zoveel foto's maken van een libel.

Het is de steenrode heidelibel (Sympetrum vulgatum) die ik al eerder had gefotografeerd.

Kenmerkend zijn de zwartgele poten en de hangsnor; het zwarte streepje boven de neus dat langs de ogen naar beneden loopt.

Deze libel is zeer algemeen en piekt rond deze tijd. Ik zie ze dan ook veel. En vreemd genoeg alleen gele exemplaren wat vrouwtjes of jonge mannetjes zijn. Volgens mij is dit een jong mannetje.

En hoewel hij er nog gaaf uitziet lijkt het alsof hij een hapje uit zijn lip heeft. Veroorzaakt door een prooi die terugbeet? Al vraag ik me wel af waar zijn mond nu precies zit.

Het mooie van libellen is dat het lijkt of ze pupillen hebben. Zonder die zwarte stip zou het een griezel worden. En trouwens, dat stompe neusje doet ook veel.

Het schijnt dat meer dan 300 miljoen jaar geleden (in het Carboon) reusachtige libelachtige insecten rondvlogen, waarvan sommige een spanwijdte hadden van meer dan 70 cm. Dit is ongeveer zo groot als een kraai (bron: libellennet). Stel je dat even voor! Maar toen had ze nog geen fototoestellen :-)

zaterdag 13 augustus 2011

Het was er echt weer een dag voor en dus heb ik de schade van afgelopen week in proberen te halen. Vanochtend leverde dat nog niet zoveel op, al is hier wel een beetje de sfeer te proeven. Heel veel dauw en een stralend zonnetje (en veel muggen...).

En verderop zat nog een snuitkever te wachten op de zon. Het valt me op dat kevers niet waterafstotend zijn. Als ze nat zijn, zijn ze ook 'doorweekt', terwijl veel insecten vaak druppels meedragen als ware het kleefkruid. Dus... zou dat nu een voordeel zijn voor de kever of moet de evolutie hier zijn werk nog doen?

zondag 7 augustus 2011

Op het eerste gezicht denk je: weer een juffer op een rietstengel.

Maar toen ik er langer naar keek zag ik dat er iets ontbrak...

Dit juffertjes mist het onderste deel van zijn pootjes. En niet van één pootje, maar van alle.

Eénbenige sprinkhanen, afgevlogen vlinders en gehandicapte juffertje. Niets menselijks is insecten vreemd. En dat maakt waarschijnlijk dat ik toch een soort verwantschap voel als ik door mijn lens kijk. Raar... maar waar.

zaterdag 6 augustus 2011

Een goed beeld van de werkelijke grootte gaat soms verloren bij een macrofoto. Toen ik net begon met fotograferen - als een kip zonder kop van bloem naar druppel - wist ik, eenmaal thuis, vaak niet meer hoe het er in werkelijkheid uit zag. Dat bleek met name toen ik onderwerpen later terug probeerde te vinden om er nog een foto van te kunnen maken. Had ik het na lang zoeken eindelijk gevonden, bleek dat wat thuis enorm leek in werkelijkheid net zichtbaar was.

Deze bij lijkt heel groot en is volgens mij toch een gewone honingbij... De foto is al twee weken oud. Nu zag ik deze week ineens een enórme bij vliegen! Ik kreeg geen kans om hem te fotograferen, maar heb wel met verbazing staan kijken. Nu ik dit opschrijf weet ik ook dat dit bijtje niet zo groot was. Dat was me zeker opgevallen. Het lijkt alleen maar zo door zijn potige houding op dit kleine bloempje.

vrijdag 5 augustus 2011

Het ruikt naar herfst. Het is vochtig in het bos en overal zie je al paddenstoelen. Even omschakelen dus en maar genieten van wat er allemaal tevoorschijn komt, al kost me dat wel enige moeite. Ik wil nog juffers en libellen en vlinders fotograferen! Vandaag heb ik ook maar weer eens een druppel gefotografeerd.

Er zijn zwammen die zelf druppels produceren. Dit is nog een regendrup van vannacht onder een forse elfenbank. Ik zocht eigenlijk de amethistzwam, maar die heb ik nog niet kunnen vinden.

Op het pad had deze paddestoel zich onder het gebladerte vandaan geworsteld. Vermoedelijk wordt hij nog wel hoger. We zullen zien.

En omdat het nu eenmaal zo goed werkt met paddenstoelen, een stereoplaatje.

En nog een paddenstoel met een ring. Het zou een parasolzwam kunnen zijn.

En een stereoplaatje.