Ik mag graag naar meerkoetjes kijken, vooral als ze naar groenvoer duiken. Dit meerkoetje zwemt bij Friese Veen (waar anders...) langs een paadje waarbij ik min of meer op ooghoogte kon komen. Helemaal op de grond liggend was het ooghoogte geweest. Ik zit liever op mijn hurken. Afijn... terwijl ik daar zo zat, te wachten tot hij wat 'leuks' ging doen, bewoog het platgeslagen droge riet vlak naast mij. Zat daar nou iets onder? Even later gebeurde het weer. Mijn aandacht verlegde zich en mijn fantasie sloeg op hol. Wat zit daar? Nog een meerkoetje? Niet waarschijnlijk. Het moest redelijk groot zijn... een kikker? Ik meende heel even zelfs iets groens en een oog te zien, maar dat was toch meer verbeelding. Uiteindelijk, want het duurde me te lang, probeerde ik het riet op te lichten. Dat lukte niet echt. Om een lang verhaal kort te maken... ik weet nog niet wat het geweest is. Ja, ik weet het - dit is een slap verhaal.
Zou het een rat zijn geweest? Ik meende ook zacht geknaag te horen.
Wat zou het geweldig zijn om een bever te zien! Misschien was het een heel kleintje... :-)
Meerkoetjes bij Friese Veen zijn vrij schuw en dus was ik al blij dat deze in de buurt bleef. Ik heb een felblauwe jas aan en dat is waarschijnlijk niet slim als je schuwe dieren wilt fotograferen. Als het meezit kan die jas al snel uit.
O, ezelsbruggetje voor wie ook de meerkoetjes en de waterhoentjes door elkaar haalt... Een meerKOEtje is zwart-wit, net als een friese koe. Zo onthou ik het nu.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten