Ik heb twee ojectieven. Mijn favoriet is een prachtige 100 mm Macrolens. Daarnaast heb ik een Canon 18-200 mm zoomlens, die ik voornamelijk in de winter gebruik als het 'niet anders kan'. Door de grote zoom ontkomt je niet aan lensfouten en ik denk er vaak om een andere lens aan te schaffen.Nu ik hier geen onzin wil staan te verkondigen heb ik nog maar eens een review opgezocht van deze lens en ik heb de exif van deze foto opgediept. Daaruit concludeer ik dat toch eerst maar eens het maximale uit deze lens moet halen. De lensfouten verschillen bij groothoek en bij maximale zoom. En sommige afwijkingen zijn in RAW en photoshop nog te corrigeren. Dat moet ik ook maar eens uitzoeken. En straks al er weer wat kleins te fotograferen valt, dan zit hij toch meestal in de tas...
Afgezien daarvan... is dit een foto van een spiegeling in een gebouw. Wat me opvalt is dat er geen vlakke ramen in zitten. Raar toch? En in de spiegeling lijkt het net of er een auto met een opgekrulde motorkop staat en nog een paar auto's met mensen ernaast. Was er net een aanrijding gebeurd of lijkt het maar zo door die rare ramen? Een beetje een Q en Q foto.
Q en Q waren twee jongens die een foto in het bos hadden gemaakt en bij het ontwikkelen in de doka zagen dat er een lijk opstond.... Spannend! De muziek van de serie kan ik zo nog meezingen. Al hoef ik niet zulke dingen op mijn foto's te vinden... Maar in het begin was het wel erg leuk om thuis nog details te ontdekken die me eerst niet waren opgevallen. Dat is toch de fascinatie voor macro.
Nog even de camera data: f6,3, ISO800 (veel te hoog), 1/3200 (foei), exp. comp -1 (...) en dat bij 50mm. Geen wonder dat er veel ruis op zit...
Trouwens, bij nader inzien denk ik dat de opgekrulde motorkap optisch bedrog is. Ik ga daar nog eens een foto maken.
Kuu, en Kuu. Ik kan het ook nog zó zingen...
BeantwoordenVerwijderenDe ramen zijn niet de fout van je lens in ieder geval! Er zijn twee factoren: ze staan niet perfect in het zelfde vlak, waardoor je tussen twee ramen sprongetjes in het beeld krijgt zelfs als de sponning aan een kant maar een millimeter verschilt, en ze zijn zelf niet volmaakt vlak, wat bij doorkijken niet stoort maar bij deze nogal zwaar gespiegelde ruiten sterk opvalt. Bij deze ramen is het inderdaad opvallend sterk, maar bij ieder gebouw met spiegelende ruiten speelt dit probleem wel een beetje. En ieder raam beweegt een paar millimeter naar binnen en buiten als de luchtdruk erachter verandert, bijvoorbeeld door het openen of sluiten van een deur, of door een windvlaag.