Gisteren heb ik heerlijk door het bos gewandeld en kwam uit bij de boom met de kleine paddestoeltjes in de schors.
Toen ik net een macrolens had heb ik ze ontdekt. Ik kon er alleen geen goede foto van maken. En nu stonden ze er weer. Het is kennelijk hun seizoen. Ze zijn piepklein en ook gisteren was er niet heel veel licht. Er was meer licht nodig...
Het paddestoeltje (en mijn duim) op ware grootte. Tenminste... op mijn scherm.
De ringflitser lag nog thuis... Dus ik heb de flitser van de camera gebruikt. Hier moet ik echt meer mee experimenteren. Het is nog niet zoals ik het hebben wil (ik dek me even in...). Te veel een flitsfoto.
Maar toch... het is een prachtig paddestoeltje! Dit had ik de vorige keer nog niet gezien. En ik denk dat het een suikermycena is (Mycena adscendens). In het engels heet hij 'frosty bonnet', heel mooi gevonden.
Het valt me op dat de paddestoelennamen feërieker zijn dan die van insecten. De namen spreken erg tot de verbeelding: plooirokje, puntig kaalkopje, slijmige spijkerzwam, tranende franjehoed (ach...), wratsporig hazenpootje, slijmerige blekerik (mooie scheldnaam voor een zekere staatssecretaris) en fopzwam. Ja, ben je nu een zwam of niet?!
En dit paddestoeltje stond er niet alleen.
Over een paar dagen moet ik nog maar eens terug met de ringflitser en zien of ik het wat zachter en evenwichtiger kan belichten. En dan neem ik het statief ook mee. Alhoewel... de horrorwinter staat voor de deur!
Je hebt wel een brede duim ( in ieder geval op de foto dan....), ik heb die van mij er overheen gelegd haha....mooi hoor en die meneer die die mooie zwammen-namen bedacht was vast van het romantische type hoewel "plooirokje" ?????.....maar soms ook keihard...."slijmerige blekerik"
BeantwoordenVerwijderenHé Susan!
BeantwoordenVerwijderenMijn duim is inderdaad breed, maar het kan ook zijn dat jouw scherm het anders weergeeft. Daar hoop ik dan maar op....
En trouwens... 'meneer?'. Misschien is het zo gegaan dat hij de paddestoel mee naar huis had genomen, de zoveelste en hij kon even geen naam bedenken... en dat zijn vrouw zei: 'Wat dacht je van...'. Je weet het niet hè...
En daar komt die dikke duim weer goed van pas!
En op een dag waarop hij met z'n verkeerde been uit bed was gestapt krijg je weer heel andere namen.
Groetjes, Anita