Paddentrek

Het is zover! Gistermiddag was er nog niet zoveel loos bij het ven maar toen ik er om zes uur weer kwam was er sprake van een ware optocht. Vanuit het bos trokken ze richting water.

De vrouwtjes waren allemaal voorzien. Wat los liep waren, voor zover ik het kon bekijken, de mannetjes. Die zijn iets kleiner. Voor de vrouwen is dat wel fijn, want ze krijgen al vroeg een passagier die ze de hele weg mee moeten dragen. Ik zal hier verder maar niet over uitwijden ;-)

Als een pad eenmaal stil zit kun je rustig een foto nemen. Het was zelfs mogelijk om er eentje te aaien, ze zijn verrassend zacht. Het beestje stond waarschijnlijk doodsangsten uit, dus ik heb me ingehouden...

Ze hebben prachtige boskleuren. Van een afstandje zijn ze bijna onzichtbaar.

Gelukkig springen ze wel weg als het nodig is. En nodig was het, ondanks mijn voorzichtigheid.

Zo kwamen ze steeds dichter bij het water.

Aan de waterkant ligt een dikke laag zwart zand. Alles voor een foto, dus op de knieën in de modder! Gelukkig was er niemand in de buurt... en heb ik een goede wasmachine. Dit is mijn favoriete pad, hij heeft iets aandoenlijks.

Het zand is niet aangestampt waardoor er wat hoogteverschil is ontstaan. Hij zal zich heel groot hebben gevoeld. Na een paar foto's sprong hij naar voren, nog net niet op mijn toestel.

Hij klemt zich vast met zijn poten onder haar oksels. Het is maar goed dat ze niet kietelig is.

Uiteindelijk duikelen ze met z'n tweeën het water in. Als zij dan een mooie streng eieren legt doet hij de rest.

Alle foto's zijn uit de hand gefotografeerd met een vrij groot diafragma, vaak zelfs met f2.8. Ik heb tegenwoordig de ISO zo laag mogelijk (100 - 200) maar voor dit soort opnames is dat misschien niet nodig. Niet dat ik ontevreden ben, want ik word heel blij van deze foto's! Het is wel iets waar ik de volgende keer rekening mee zal houden.