zondag 1 mei 2011

In de hoop nog een mooie waterjuffer te zien, ging ik vanavond nog even een blokje om. Die waterjuffers vond ik niet, dus probeerde ik maar te zien wat was... Zo stond daar ineens een pracht van een paard in het zachte avondlicht.

En een spiegelingetje kan me ook altijd bekoren. Het is goed te zien hoe droog het is geweest.

De bloemen van de beuk hebben hun werk gedaan. Het ligt hier werkelijk bezaaid. Deze trof me omdat hij tussen hemel en aarde is blijven zweven.

Licht tussen het donker.

Hier kan ik ook nooit aan voorbij lopen - een blad dat oplicht door de zon.

Tegenlicht maakt kleine lampjes van de uitgebloeide paardenbloemen.

De beukennootjes groeien als kool. Nog nooit zag ik zoveel bloei. Ligt dat nu aan mij, of is het echt een bijzonder jaar?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten