Met deze foto ben ik heel erg blij. Dit vind ik mijn beste foto tot nu toe. Op 4 juni ben ik om 6 uur 's ochtends op pad gegaan om bedauwde juffers te zoeken. Op het veld waar 's avonds veel juffers vlogen, kon ik ze niet vinden. Uiteindelijk ben ik doorgelopen en vond aan de rand van een ander meertje drie juffers hangend aan een rietstengel. En ik had ook het geluk dat de zon uit de goede hoek kwam. Ik ben er maar voor in het gras gaan zitten. Zo had ik wat stabiliteit.
Dit juffertje vond een pottenkijker niet fijn. Maar ze kon niet zoveel beginnen, met al die druppels.
Soms zie je door je lens ineens iets gebeuren dat je heel graag wilt fotograferen. Maar scherpstellen is sowieso best lastig en helemaal als je opgewonden raakt. Deze juffer had een dikke druppel op haar snuit - ineens. Misschien was het ook wel opzet en had ze dorst. Als mens krijg je het dan plaatsvervangend benauwd.
Met haar poten probeerde ze de druppel te pakken of weg te duwen. Het was een grappig gezicht.
Ik denk dat ze hier haar bek open heeft gesperd. De druppel werkt als een vergrootglas. Ja, juffie... het is géén gezicht. 
En dan nog even de juffer van top tot teen. Omdat ze lang en smal zijn is het een kunst om ze over de hele lengte scherp te krijgen. Halverwege zit nog een klein vliegje op een druppeltje.Ik hoop dat ik deze zomer nog een keer de kans krijg. Naast de snuitkevers zijn dit toch wel mijn favoriete insecten.
Hoi Anita,
BeantwoordenVerwijderenTussen de visite door ( bedankt voor je mooie kaart voor mijn verjaardag) kijk ik even op mijn weblog en zie dat jij een nieuw berichtje hebt geplaatst. Echt een hele bijzondere foto, ik heb niet zoveel met insecten, maar door jouw foto's en verhaaltjes wordt het interessant! Dat meertje is dat vlakbij jouw huis? Want je bent er al een paar ochtenden heel vroeg op uit gegaan en nu dus prijs! Liefs Susan