Pinksteren

Licht en kleur, daar probeer ik me een beetje op te richten. Ik zie het bij anderen - sprankelende foto's met veel kleur en toch niet zwaar. Hoe doen ze dat? En kan dat met alles of zit het er soms gewoon niet in? Dit was een prachtige boom die vol hing met trosjes rode bloemen. Erachter stond een gele rododendron in de volle zon. Deze foto vind ik goed gelukt. Het licht links onderin zorgt voor het juiste evenwicht volgens mij. In de meeste foto's was het geheel veel zwaarder. De kleuren doen me wel denken aan gele vla met aardbeien...

Met de varens ben ik ook aan het stoeien geweest. Het werd pas wat toen dit lieveheersbeestje in beeld kwam. Hij liep maar heen en weer te scharrelen (naar bladluizen of ander voedsel?).

Bovenkant blad, onderkant blad - oversteekje.... Ik hoopte erop dat hij zou gaan vliegen maar het enige wat eraf kon was wat gerek en gestrek.

Deze tere witte bloesems vind ik ook erg mooi.

De bloesemtijd is al zo'n beetje over. Terwijl ik hier iets van probeerde te maken vlogen de bloemblaadjes in het rond. Mooi aan deze vind ik de oranje meeldraden.

Een klein beetje anders. Kan niet kiezen.

En waarom zie ik nooit foto's van madeliefjes? Waarschijnlijk omdat het lastig is daar iets moois van te maken. Met dauw zou het nog wat kunnen worden.



Tweede Pinksterdag heb ik 's avonds poolshoogte genomen op de hei. Die is kurkdroog. Er stond al zonnedauw - daar ga ik weer eens op af op een nevelige ochtend. Er vloog een libel maar juffers zag ik nog niet. En wat een muggen! De muggenstick heb ik gelijk opgezocht - het was niet fijn.

Overal stonden pollen ruig haarmos met bijna rijpe sporenkapsels. Ze zijn beslist mooier in de ochtend. Zonnedauw en haarmos dus, als het weer eens nevelig is.

Op tweede Pinksterdag, in een regenbuitje, maakte ik deze foto in de tuin van Borg Ewsum in Middelstum. Heel veel soorten ereprijs - prachtig om te zien. Ik vind deze wel mooi om het winterse sfeertje. Was een ongelukje maar het heeft wel wat.

Het wordt weer hoog tijd voor plaatjes met dauw! 

Wit op wit

In de Hortus bloeit nu daslook (Allium ursinum). Op Hemelvaartsdag was de lucht behoorlijk grijs maar ik weet dat het bijna altijd de moeite waard is. Met al dat wit was het misschien ook wel zo goed.

Door de camera iets te verplaatsen ontstaan er kleine verschillen in compositie. De bovenste vind ik geloof ik het mooist - al vraag ik me af of hij niet wat gecropt moet worden. De middelste is erg soft geworden (een softie).

En bij deze komt de achtergrond juist wat harder over. Hoewel er enorm veel bloemen staan om uit te kiezen is het toch niet zo makkelijk om een goede combinatie te vinden. Vaak staat er teveel omheen. Gras wurmt zich ook overal tussen. Dat pluk ik dan wel weg hoor als het zo uitkomt. Moet kunnen, alleen het gras.

Ik hou meer van landschapsformaat maar misschien is hier juist portretformaat beter.

Vandaag wilde ik weer op pad en het klaarde maar niet op. Uiteindelijk ben ik maar gewoon gegaan - het miezerde nota bene. Eigenlijk was het prachtig met al die druppeltjes al lukte het niet omdat heel mooi te fotograferen.

Een mier schuilt onder een van de bloempjes. Mieren zitten werkelijk overal! Het zal deze niet zijn geweest, maar even later viste ik er een uit mijn nek. Hij beet gemeen, het begint nu weer te jeuken. Het is vreemd dat ik altijd overal in de mieren ga zitten. En een mier is nooit alleen...

Hier had het bloempje naar de mooie schaduwen moeten wijzen - dat lukte helaas niet. Ik laat het zien omdat ik de achtergrond mooi vind - daar wil ik meer van zien.

Ik heb ook geprobeerd om wat meer afstand te nemen maar al die foto's zijn te rommelig geworden. Voorlopig ben ik klaar met de daslook. Volgend jaar weer!

Er stond ook een boom met bloesems en ik heb geprobeerd om tussen de takken door te fotograferen. Er was eigenlijk maar één bloem waarmee dat goed lukte (vandaar dat deze in alle foto's figureert), de rest was buiten mijn bereik. Deze is genomen op Hemelvaart, met de grijze lucht.

En deze is van vandaag (inmiddels gisteren), nat van de hele fijne regen. Dat vind ik wel wat toevoegen. Hier valt het licht net een beetje op de bloem. Precies goed.

Het kan natuurlijk ook zo, al zorgt de bovenkant voor iets dreigends.

Aan het eind van de middag heb ik de 100 mm lens verwisseld voor de lensbaby (sweet 50). Inmiddels was de zon erbij gekomen dus de lichtomstandigheden zijn wat anders. Als het goed is is deze foto niet overbelicht, al lijkt dat hier nu wel zo.

Ander formaat....
Eigenlijk vind ik de eerste foto met de gewone macrolens het mooist. Wat me ook opvalt is dat alle druppels zijn verdwenen. Dat is snel gegaan!

Tot besluit nog een andere bloesem. Wat ik hier mooi vind is dat de lichtvlek dezelfde vorm heeft als de bloem. En dat is puur toevallig. Alsof ze samen dansen.

Het virus heeft me goed te pakken. Als het niet lukt wil ik terug om het nog eens te proberen. Als het wel lukt wil ik terug voor meer... En zo hoort het!

Wilde Hyacint... en Grote Muur

De Hortus in Haren is momenteel mijn speeltuin. Er staat zoveel te bloeien dat het moeilijk kiezen is. De kievitsbloemen zijn al verdwenen, maar wat er nu volop bloeit zijn wilde hyacinten (Hyacinthoides non-scripta), Grote Muur (Stellara holostea) en Daslook. Met de hoekzoeker is het zoveel makkelijker om vanuit een laag standpunt te fotograferen. En ik wilde graag schilderachtige foto's maken. Met de 100 mm Macrolens erop en het diafragma open (F2.8) ben ik aan de slag gegaan. Wat was dat leuk!


Van alle hyacintenfoto's vind ik de meeste toch niet zo bijzonder geworden, afgezien van de bovenste. Met Grote Muur had ik meer succes. Net als de hyacinten stonden ze onder de bomen - dus niet in de volle zon. De zon piepte er wel voldoende tussendoor om mooi tegen het licht te kunnen fotograferen.

En als het licht dan toevallig iets meer op een bloempje viel, dan concentreerde ik me daarop. Zo fotografeerde ik helemaal in het begin ook toen er technisch veel mis ging maar ik gewoon mijn gevoel volgde. Ik stelde me dan voor dat de natuur mij aanwees wat ik moest fotograferen (als het ware).

Toch nog een hyacint, wel fors gecropt.

Hier heb ik wat met de kleurbalans gespeeld. De gele meeldraden komen zo extra goed uit (en de originele kleur vond ik niet mooi).

Tot slot nog een foto met iets meer omgeving.

Zo fotograferend (hoekzoeker erop en vast diafragma) kon ik me helemaal richten op de compositie. Dat vind ik vaak lastig, zeker als er veel meer elementen in het spel zijn. Het juiste licht had ik nu wel te pakken. Wat kun je blij worden als iets lukt! Hier kan ik weer een weekje op voort!

Moeilijk, moeilijk...

In mijn hoofd zit een aantal richtlijnen om te zorgen dat er iets goed uit de camera komt. Een van de laatste is nu: 'onderwerp nooit in de zon'. Het is namelijk erg verleidelijk om bloemen in de zon te fotograferen want mijn ogen vinden het mooi..... maar de camera helaas niet.
Vorige weekend was ik in de Hortus. Van heel veel fotos's is dit de mooiste, gemaakt met de Lensbaby sweet 50. In zacht licht krijg je subtiele effecten. Met te hard licht wordt het een dolle boel, vooral als je de composer scheef zet. Deze bloesem wapperde aan de boom ('geen tijd besteden aan kansloze projecten...') maar hier had ik geluk.

Vanochtend was ik bij Landgoed Vennebroek. Er hing een prachtige sfeer. Dit panorama is gemaakt met de 100 mm macrolens - een paar foto's aan elkaar gezet.

Mijn camera heeft helaas geen kantelbaar scherm en ik kan soms niet goed zien wat ik doe. Vorig week zat ik ook weer te hannesen. Daarom heb ik een hoekzoeker aangeschaft, een soort periscoopje op je zoeker. Het werkt geweldig! De bril kan zelfs af. Het fotograferen van klein spul op de grond of zelfs iets van onderaf - waar ik dus helemaal niets meer kon zien - gaat nu makkelijker. Dit is ereprijs.

Waar ik eigenlijk voor kwam waren de pinksterbloemen. Het is een lastige bloem... maar dat zeg ik geloof ik van alle bloemen! Eigenlijk heeft elk onderwerp zijn uitdagingen. Ik wilde het feeëriek hebben met een mooie achtergrond. Het sfeertje vind ik mooi - maar dit kan beslist beter.

Het is voor het eerst dat ik hier Canadeze ganzen met jongen zie. Het drietal dat andere jaren rondscharrelde heb ik nog niet gezien - die zijn gemerkt. Dit moet een ander stelletje zijn. Zo leuk, die eigenwijze kleintjes.

Verder met de pinksterbloemen tussen het gras. Hoe maak je hier nou iets speciaals van?

Toch ook nog maar heel dicht erop met F2.8 - zo krijg je dus een heel zacht plaatje. Vind ik wel mooi zo.

Maar wat ik eigenlijk zocht is iets in deze richting - en nu hoop ik dat ik nog een kans krijg om dit nog eens te proberen. Dit is veel te rommelig. En dat spinrag leek me mooi, maar het is net een waslijn zo dwars door het beeld. Ik heb met de kleurbalans gespeeld en vind dit effect wel wat hebben. Nu nog een harmonieuze compositie.

Zo in het begin van het seizoen moet ik eerst weer op gang komen en door schade en schande wijzer worden. Ik ga maar eens een journaal aanleggen zodat ik volgend jaar die eerste fase over kan slaan. Hoop ik... want steeds je aandacht erbij hebben is ook best moeilijk - het is zo lekker om er op los te fotograferen. Nog zo'n verleiding.