Druppels

De zonnedauw is nu op z'n hoogtepunt en iedere keer als ik er voorbij kom doe ik een poging. Soms zit er dan iets moois tussen wat naderhand niet te reproduceren is. Dit is een detail, want zelfs met de camera erbovenop is dit maar een deel van de foto. Ik heb sindsdien geprobeerd om nog zo'n plaatje te maken, maar zo zacht krijg ik het niet meer. Raar is dat toch. Zo verging het me in het begin altijd - 'hoe heb ik dit gedaan?'

En zo ben ik nu ook weer juffertjes aan het fotograferen. Hier door wat bladeren heen, waardoor de voorgrond wat wazig is. Dit was aan het eind van de middag maar het liefst fotografeer ik 's ochtends natuurlijk!

Voor zondagochtend was mist voorspeld en dat was genoeg motivatie om weer eens extra vroeg op te staan. En mistig was het! Toch was het door de warme nacht minder nat dan ik had verwacht. Sommige juffertjes vlogen al. Dit is een koraaljuffer (Ceriagrion tenellum). Ze heeft zelfs haar ogen nog niet drooggewreven.

Zelfde juffertje. Mijn aanwezigheid veroorzaakte wel wat onrust. Ik voelde mij als een olifant in een porseleinkast met mijn grote stappers tussen dat fijne spul.

Ook rood, maar geen rode ogen. Dit moet een vrouwtje zijn die, in tegenstelling tot het mannetje, niet altijd helemaal rood is. Er bestaan verschillende tussenvormen.

Er vlogen ook veel pantserjuffers. Dit is een vrouwtje (houtpantserjuffer?). Ik had het statief mee en heb het hier gebruikt, maar het begon lichtelijk te waaien. Ze wiegde mooi heen en weer door mijn beeld. Goed excuus om toch maar lekker uit de losse hand te fotograferen, al vind ik dit toch wel de mooiste foto... Met een beetje geduld wil het wel. Maar ja...

Mannetje van de gewone pantserjuffer? Als je de naam erbij zet moet het wel kloppen natuurlijk. Ik kom er alweer helemaal in om - pterostigma's, schoudernaadstreep, berijping... het is wel een mannetje! Ik zal het nog eens helemaal uitpluizen.

Nog een pantserjuffer... De zon wilde er maar niet bijkomen. Aan de ene kant maakte het dat makkelijker - maar ik had graag wat sprankelender foto's willen maken. Lukt vast nog wel voor mijn vakantie ten einde is (inderdaad, vakantie ;)).

Dit is een onfortuinlijk koraaljuffertje. Ze hing doodstil - heel verstandig. Ik heb haar eruit gevist en hoop dat ze het heeft gered. 'Hij' moet ik zeggen.

Dit is dan weer een 'zij'. Een variant die niet helemaal rood is. Wat bijzonder is zo vroeg, als het nog heel stil is, is het geluid van de vleugeltjes van talloze juffertjes die alvast proberen te vliegen.

Even een ander plaatje tussendoor om een idee te geven van de sfeer. De zon wilde er niet door komen. 'Zo lijken de juffertjes ineens héél klein!' had ik eerst geschreven. Bij nader inzien heb ik eigenlijk het omgekeerde gevoel: de planten lijken enorm!

En alsof het nog niet gevaarlijk genoeg was met al dat spinrag en die plakkerige zonnedauw - hing daar een vette tijgerspin in een enorm web. Het web heeft extra versterking - de witte zigzaglijn die naar beneden loopt. Ze noemen dit een 'stabilement', maar de functie is onbekend. Misschien is het een laddertje voor de mannetjes die het niet makkelijk hebben bij deze soort. Ze zijn veel kleiner dan het vrouwtje en kunnen hooguit twee keer paren. Maar als ze pech hebben (en dat is meestal) dan zijn ze niet meer dan een lekker hapje, in alle betekenissen van het woord.