Dicht bij huis

Gisteren heb ik de buurt maar weer eens verkend. Vroeger was dit mijn vaste fotorondje. Ik woon vlakbij het Paterswoldsemeer en op weg daarnaartoe kom ik ook nog eens langs een veldje dat vol staat met wilde bloemen. Ideaal voor macro in de vroege ochtend (ik heb geen tuin, vandaar). Het veldje is vorig jaar opnieuw ingericht en ziet er weer prima uit. Momenteel staat het vol met witte schermbloemen en gele paardenbloemachtigen - vermoedelijk streepzaad. Wat die witte schermbloemen zijn weet ik niet. Het is geen fluitenkruid. De schermen zijn mooi vlak en de stengel is dun en iets behaard (dolle kervel?). De insecten zijn er dol op.

Deze vlieg met zijn regenboogkleuren liep van bloem naar bloem, totaal in beslag genomen door alle lekkers. Thuisgekomen bleek het de blauwe vleesvlieg te zijn. Dat was ik even vergeten...  Nu vind ik hem mooi en lelijk tegelijk.

Ik hou erg van gras en vooral van deze sierlijke soorten.

Een gezellige voorbijganger die last had van een haarbal... denk ik. Nog nooit een kat zo zien hoesten...

Het soldaatje is een kleurige kostganger in het gras. Zijn zwarte kraaloogjes maken dat het een leuk kevertje is om naar te kijken, expressief.

O, wat gebeurt er allemaal? Ik dacht even dat hij zou gaan vliegen. Ik heb ze wel zien vliegen (de soldaatjes) maar kennelijk is daar meer voor nodig dan een passant die alleen maar de rust verstoord.

 Dit en dan nog wat dauwdruppels... dat is wat ik zoek!

Zit! Dat bedoel ik...

De strontvlieg was ook van de partij. Ik heb hier een beetje geflitst met de flitser van de camera. Dan denk ik steeds dat ik toch meer moet proberen met de ringflitser. Alle begin is moeilijk, dat blijkt maar weer.

Bij het water vlogen allerlei juffertjes, waaronder het vrouwtje van de blauwe breedscheenjuffer. De brede poten vallen al op tijdens het vliegen. En alweer zo'n sierlijke grasaar (gestreepte witbol?).

De bloeiwijze van smalle weegbree (Plantago lanceolata) blijf ik mooi vinden.

Bijna thuis zag ik deze mintblauwe, bijna witte vlinder in het gras zitten. Hij lijkt op de appeltak, een nachtvlinder, maar ik weet nog niet zeker of dat klopt. Eén antenne lijkt een knop te hebben, wat zou duiden op een dagvlinder. Maar de andere antenne heeft geen knop en is langer... Dus ja, wat het is nu?

Nog even verder puzzelen dus. Wel fijn dat hij stil bleef zitten.

Eindconclusie: het is inderdaad een Appeltak (hoe verzinnen ze die namen toch!?) ofwel Campaea margaritaria. En volgens Vlindernet: 'Deze soort is goed te determineren ook voor de serieuze beginner....'.   De appeltak behoort tot de familie van de Spanners. En die zwarte 'knop' hoort er niet te zitten. Je kunt ook zien dat hij een kreukelige vleugel heeft aan die kant. Een gehavend - of misschien afgevlogen - exemplaar dus. Maar evengoed met een mooi kleedje!

Vandaag regent het continu. Dat hadden we wel nodig hier. Gisteren knielde ik op een stukje wat eigenlijk heel nat zou moeten zijn. Je knieën blijven lekker droog, maar toch... ik heb liever natte knieën en uitzicht op druppels die hangen te schitteren in de zon!