Galgwanderveen (2)

Op 19 mei liep ik de gele paaltjesroute vanaf het Galgwanderveen in Eext (4,5 km). Ik was al eens aan die route begonnen maar bleef toen steken op het heideveld. Met een macrolens heb je immers aan een vierkante meter al genoeg.

Het wemelde nu van de parende vuurjuffers (Pyrrhosoma nymphula). Ik wilde ze graag op het water fotograferen waar ze hun eieren afzetten, maar kon er niet goed bij. En dat was niet alles.

Er was niet één paartje dat eens even rustig bleef zitten. Ach... soms moet je ook gewoon tevreden zijn. En trouwens, het was natuurlijk net andersom. Zij hadden last van mij!

De vuurjuffer is een grote juffer, lengte tot 36 mm. Het abdomen van beide geslachten van de vuurjuffer (imago) is opvallende rood. Bij de mannetjes hebben enkel de laatste segmenten donkere banden. Bij de vrouwjes zijn alle segmenten zwart getekend. Het borststuk is donker met een rode of (bij de vrouwtjes) donkergele schouderstreep. De poten zijn zwart. Het pterostigma is langer dan breed, ongeveer 1,5 vleugelcel lang, en zwart gekleurd (Wikipedia).

Het eerste stuk van de route loopt door het bos en dan kom je uit bij een groot heideveld. Daar ging ik even door het hek.

Op het veld lopen Drentse heideschapen. Sommige lagen lekker in schaduw...

... maar terwijl ik het smalle (schapen)paadje volgde hoorde ik gemekker. Een klein groepje liep kordaat mijn richting uit en ik was er niet helemaal gerust op...

Ik moest denken aan de rammen die in volle vaart met hun koppen tegen elkaar springen. Ik liep rustig terug naar het hek, angstvallig omkijkend....

Het viel natuurlijk mee. Het ging ze niet om mij maar om de rest van de kudde. Mooi die verschillende patronen. Elk schaapje is anders.

Schaap nummer twee laat haar kopje hangen. Of is ze gebiologeerd door de staart van nummer een?

Verder op de route... Langs het pad hing een berkenbladrol. De kever zag ik echter niet en dus ook geen kever in actie. Ben ik al te laat?

Er stonden ook veel varens in de krul.

Uitzicht op Anloo.

Bijna aan het eind van de route ligt dat kleine ven met veenmos en zonnedauw. Hoogtepunt van de dag!

De kikkertjes in dit ven hadden niet zo heel veel water meer. Het lijkt op dikke soep.

Naast het Galgwanderveen zijn het heideveld en het kleine vennetje aan het eind zeer de moeite waard. Die zijn vanaf het startpunt snel te vinden. Althans... ik hoop dat ik het kleine ven ook terug kan vinden als ik de route omgekeerd loop. Met mijn gevoel voor richting is dat nog maar de vraag!