Vandaag ben ik nog even naar de Hortus in Haren geweest. Het was er stil en alle paden waren bedekt door een laagje sneeuw. Er waren nauwelijk 'poot'afdrukken van menselijke bezoekers te zien, maar wel van vogels en reeën.

Een andere uitsnede...


Door de mist waren er piepkleine ijsnaaldjes gegroeid aan de uitgebloeide bloemen.

De lege zaaddoosjes van deze bloem passen wonderwel bij de tijd van het jaar.

En de rozebottel lijkt op een oud mannetje met een paar stiekelige haren op zijn hoofd... en twee verdwaalde baardharen.

De berk is er al weer helemaal klaar voor. De dagen worden al weer langer.... over een paar maanden is het lente! :-)

En toch hebben sommige katjes ook alweer schade opgelopen. Even uitzoeken wat dit nu weer kan zijn (een schimmel, bacterie, virus of insect??).

OP eerste Kerstdag was ik gezellig bij mijn vader. Dit is het uitzicht vanuit zijn flat. We waren niet de enigen die lekker bij de warme kachel zaten.

Dit is altijd leuk om te proberen. Je laat de kraan druppelen, kleurige plaat erachter en dan maar fotograferen.



Een straaltje water dat een beetje hapert bestaat uit verschillende druppels.

Het blijft een kunst om precies het juiste moment vast te leggen. Ik ga dit in de kerstvakantie nog wel eens proberen!

In Groningen is het al meer dan een week winters en erg koud. Inmiddels heb ik zelfs een muts gekocht. En dat zegt wat! De rijp op dit verlaten spinnenweb is nog een foto van vorige week.

Stereofotografie blijft leuk. Het kan heel goed zonder speciale lens, als je beschikt over een fotobewerkingsprogramma. Daarmee zet je de twee foto's naast elkaar. Om in deze foto 3D te kunnen zien moet je scheelkijken en de middelste twee plaatjes over elkaar leggen. Dat kan hoofdpijn opleveren als je dit niet gewend bent.

Dit zijn dezelfde foto's maar dan anders geplaatst. Hier kun je 3D zien door in te verte te kijken. Ook dan zie je dubbel en kun je de middelste foto's over elkaar schuiven. Dit lukt alleen als de plaatjes niet verder van elkaar staan dan de afstand tussen je ogen. Dus niet vergroten door erop te klikken. Ook dit is best lastig. Het gaat het beste als je een beetje moe of lekker ontspannen bent. Anders ga je automatisch scherpstellen en het is juist de kunst om 'door de foto heen' te staren.

Vorige week werd mijn achternichtje geboren! En de natuur had alvast slingers opgehangen.

Positive thoughts from bbc.co.uk/slink

Al bloghoppend kwam ik the positive thought generator tegen. Hoop dat het hier ook werkt...? O, even positief denken nu :-)

En zo is het ineens volop winter. Even wennen met al dat wit op wit. Het was lastig om een donkere achtergrond te vinden voor het nodige contrast.

Alle blaadjes waren versierd met sierlijke ijsnaaldjes.

In stereo kun je zien hoe mooi het er in werkelijkheid uitzag.

Alsof de wereld langzaam oplost in het grote niets...

Vanochtend heb ik op weg van Groningen naar Haren maar eens wat foto's gemaakt.

Ik was het al lang van plan en met mist én de opkomende zon moest het gewoon even. De eerste stop was de brug vlak bij huis.

Het tweede deel van de route leidt langs weilanden. Het lijkt heel heuvelachtig terwijl het toch echt vlak is.

Toen was de zon er ook al... de mist trekt dan op en de rijp smelt. Het magische uur is dan snel voorbij. Maar juist omdat het maar even is, is het zo prachtig!

Regendruppels kunnen ook bekoren.

Nu de blaadjes eraf zijn is te zien dat bomen elkaar niet 'in de haren' zitten.

Als je een besluiteloos humeur hebt, merk je pas hoeveel keuzes je voortdurend moet maken.... auto of fiets, dikke jas of dunne jas, pittenzak mee of niet, welke lens of allebei, waarheen? Uiteindelijk werd het de fiets, twee lenzen, een dikke jas (te warm) en rond het Paterswoldsemeer richting De Braak. Zo kon ik mooi even oefenen op composities van het landschap.

Rechte slootjes vormen mooie lijnen in het landschap.

Even zoomen en wachten op het juiste moment (fietsers op goede punt).

Boom, sloot en bruggetje...

Wat een heerlijke dag! Vooral na de afgelopen week met grijze luchten en regen.

Van alle vogeltjes die ik ooit heb proberen te fotograferen is dit wel de best gelukte (is dat Nederlands?). Meestal ben ik niet snel genoeg of komt het licht uit de verkeerde hoek. Dat een roodborstje zo'n mooi gevormde vlek heeft was me nog nooit zo opgevallen. Het lijkt een omgekeerd hartje. Een prachtig teer vogeltje dat nieuwsgierig - en ook een beetje verstoord - de wereld inkijkt.

Deze foto is gemaakt op 25 september. Dat lijkt alweer laaaang geleden (wat gaat de tijd toch akelig snel). De natuurwidget van Naturalis vertelt vandaag dat dit de rechte koraalzwam is.

Beschrijving
Vruchtlichaam meervoudig vertakt, koraalvormig, 4-10 cm hoog, 3-8 cm breed. Vertakkingen 1-5 mm dik, loodrecht parallelstaand vertakt, met meervoudig vertakte, doorn- of tandachtige toppen, geeloker met vleeskleurige tint tot licht kaneelkleurig, met gelige toppen. Steel 1-4 cm x 5-15 mm, oker- tot vleeskleurig, soms met wijnrode tint, met een toegespitste basis met witte rhizomorfen. Vlees taai, wit tot bleekgeel.

Voorkomen
Op plantenresten (helm) en takjes, houtsnippers en stronken van loofbomen. Saprofiet.

Status
Vrij algemeen.

Net nu ik dacht dat ik iets heel bijzonders had gezien. Nou ja, misschien heb ik dat ook wel, want ik heb er meer gezien. Maar deze voldoet precies aan de omschrijving en is niet één van de veel zeldzamere ander Ramaria-soorten.

En nog een stereoplaatje - koraal op golven van dood hout.

Eentje uit het 'archief'. Het is een boom en toch...

Van buiten zo stekelig en van binnen zo zacht. Wat hebben die stekels nu voor zin als het zo open en bloot op de grond ligt?

Stereoplaatje...

Er gaat niets boven Groningen... behalve de maan!

Nog eentje dan... nou vooruit: twee! Ook deze heb ik met de pittenzak als statief gefotografeerd. Omdat de achtergrond toch wel wat druk is, is de stereofoto mooier. Maar dat is alleen zichtbaar voor de scheelkijkers onder ons!



Ik heb ontdekt dat je stereoplaatjes rustig kunt spiegelen, zonder links en recht te veranderen. Je ziet dan nog steeds diepte op de goeie manier. En dat begrijp ik niet... Ik had verwacht dat wat nu naar voren komt, dan naar achter staat. Als ik de twee foto's naast elkaar zet is de volgorde namelijk wel van belang. Ik zal wel een denkfout maken en moet hier nog even op puzzelen....

Het is de pittenzak geworden...

Macrofoto's maak ik altijd uit de losse hand. Lange sluitertijden zijn dan onmogelijk (maximaal 1/100) en dat beperkt de keuze van het diafragma. Ik krik de ISO dan wel op tot 800 of soms 1600, maar dan zie je in macro-opnames duidelijk ruis. Met een pittenzak als statief en de zelfontspanner op 2 seconden, kon ik dit bekermosje fotograferen. Hij is genomen met de Canon 100mm Macrolens, 3/10 sec, f14 en ISO 100.

Nog even een stereoplaatje proberen...Bekermos (Cladonia fimbriata) vind ik leuk spul. En nu kun je zelfs zien dat er op de rand kleine rode puntjes zitten.



Bij de ingang van De Braak stond mijn fiets te wachten... Wat was het gisteren koud! Als ik foto's maak voel ik niets meer en van lang stilzitten op de knieen krijg je het zeker niet warm. Zelfs flink doortrappen om weer thuis te komen was niet genoeg om warm te worden. Een winterjas heb ik nog niet - maar dat er een moet komen weet ik nu wel zeker!

Paddestoeltjes met een beetje ruis. Vaak werk ik dat weg met neat image (gratis te downloaden). Hier werd het allemaal wat té gladjes.

En een stereoplaatje voor degenen die scheel kunnen kijken.

De zon kwam er hier net door en nu moet ik kiezen... ga ik de stad in op zoek naar een winterjas of ga ik nu naar buiten? Ik wil namelijk proberen of ik met een pittenzak en de zelfontstpanner scherpere foto's kan maken. Dan kan ik de sluitertijd verlengen zonder dat het plaatje bewogen wordt. Of misschien is het beter om te zeggen: wat doe ik eerst?

'Een afbeelding van uw computer toevoegen... Bladeren....' Dat dashboard dat weet :-) Bij deze blaadjes hoort een erg mooie boom die helaas een paar weken geleden is omgevallen. Elke herfst was zijn stam bezaaid met paddestoelen. Geen goed teken.

In de herfst van 2008 stond hij nog fier rechtop, met zijn wortels stevig in de grond. Al kun je ook hier de paddenstoelen onderop de stam zien zitten.

De laatste weken begon hij langzaam om te kiepen, maar het was wel even schrikken om hem in het water te zien liggen. Het moet een donderend geraas zijn geweest. De boom zelf heeft het kennelijk niet aan zien komen. Naast de herfstig gekleurde blaadjes zitten nog knoppen...

Dit geweizwammetje (Xylaria hypoxylon L.) wordt maar 2 tot 4 centimeter hoog. Je kunt hem het hele jaar vinden. Het lijkt of hij zich zo lang mogelijk probeert te maken door zijn armen hoog in de lucht te steken.

En een stereoplaatje...