Muurbloempjes

Januari is een goede maand om mos te fotograferen. Vooral na een mistige koude nacht. Het is overal te vinden maar ik ging naar de rotstuin in de Hortus. En daar stond het gewoon muursterretje (Tortula muralis). Gewoner kun je het niet krijgen! Die dag lagen er nog sneeuwresten en de zon scheen fel. Wat ik hier wel leuk vind zijn de lichtbolletjes die van de rots af lijken te buitelen. Achteraf is het nogal grijs, niet zo'n wonder in een rotstuin. Verder naar onder staat nog een kleurrijke variant.

Ik zie hier twee figuurtjes die zich aan elkaar vastklampen. Maar je kunt ook zeggen: twee sporofyten en een druppel dauw... Hier schoot mij te binnen wat ik afgelopen jaar heb geleerd: achtergrond, achtergrond, áchtergrond! De enige kleur in mijn achtergrond was een struik met rode besjes. Helaas was de hoek waaronder ik dat erin kreeg niet gunstig. En dit heeft toch ook wel wat.



De gesteelde haarmuts (Orthotrichum anomalum) was ook van de partij. Hij stond, nog in zijn eentje, te glimmen in de zon... de blije eikel.

Het licht was fel en soms levert dat best mooie plaatjes op. Een hele optocht daalt de helling af.

Omdat één mosje ook maar alleen is heb ik de twee foto's gecombineerd. 

En zo kan het ook. En nu is het maar net wat je fantasie hiervan maakt. Ik kan er van alles in zien, maar ja... dat ben ik.

Al glibberend over de ijsresten kwam ik bij de knoppen van een lis.

Ik prees me gelukkig dat ik de enige was in de hele Hortus. Volgens mij heeft niemand gezien hoe ik bijna in de knoppen kroop om die druppels te fotograferen. Een paar bloemen waren al uit en het blauw en geel met al die druppels en die zon... prachtig! Ik wilde dat heel graag een beetje artistiek fotograferen en dat lukte maar niet.

Ik probeer dan snel foto's te maken zonder veel denken om zo gevoelsmatig composities te maken. Ik had gewoon teveel in beeld. Om een idee te geven twee uitsnedes. Het had zo mooi kunnen zijn...

Die haartjes rechts die zo mooi oplichten. Daar smul ik van, van zulke details.

De mossen op steen vond ik nogal kleurloos en dus heb ik de kleuren aangepast. Voor mij hoeven kleuren niet natuurlijk te zijn. Bij anderen vind ik juist onwereldse kleuren heel erg mooi. Hoe zij dat doen weet ik niet. Dit heb ik gedaan met photoshop: selectieve kleur.

Ook in deze foto vind ik het blauw mooi.

Als je op de eerste foto klikt komen ze groter en mooier in beeld. Ik hoop tenminste dat het werkt want ik heb zo zitten prutsen met het uploaden. Dat zie je pas als het online staat.
Allee, tijd voor de warme hap. Als ik met foto's bezig ben bestaat er geen tijd.

Laagjes

Nu had ik er eens profijt van dat ik niet gauw iets weggooi. Een mislukte foto neemt immers niet zoveel ruimte in. En je kunt nooit weten! Het uitproberen van meerdere lagen op een foto is enigszins verslavend. Ik moet me 's avonds wegrukken van het scherm. Van alle projectjes deze week is dit mijn favoriet, een paddestoel in een storm.

Of deze, in de wolken.

Een laagje gras pepte deze foto helemaal op.

De foto's van blad vind ik erg mooi als extra laag. Ik ga meer verzamelen als het er weer is. Klein en fijn met zachte contrasten heb ik nodig.

Maar zo kan het ook. Kwestie van smaak.

Een heel andere sfeer, alsof de sprinkhaan voor een doek met waterverf hangt. Het ruwe komt door een foto van gladde schors.

Tot slot een kikkertje (eigenlijk drie kikkers als je goed kijkt).

Alle lagen zijn van eigen foto's. Door uit proberen krijg je vanzelf voorkeur voor bepaalde structuren (blad is mooi, en fijn gras). Mijn voorraad is nog beperkt - veel van hetzelfde. Wat ook leuk kan zijn is water in allerlei vormen. Maar dan zo dat het opgaat in de foto. Eens even denken hoe ik dat ga doen..

Als je op de foto's klikt komen ze groter en mooier in beeld.

En ondertussen valt buiten ook een laag...
sneeuw!

Oud en Nieuw

Op het blog van Kathleen Clemmons las ik over het toevoegen van textuur aan foto's. De resultaten vond ik erg mooi dus dat nodigde uit tot experimenteren. Het idee is heel eenvoudig: je kopieert een laag met een mooie textuur op je foto, kiest zacht licht voor het overvloeien en dan maak je de laag deels doorzichtig - naar smaak. Mijn eerste experiment is nog vrij tam. En je kunt afvragen of het nou zoveel toevoegt - het origineel is ook wel aardig.

Maar ik heb het afgelopen jaar vreselijk veel foto's van bloemen gemaakt en de meeste zijn vrij saai - je hebt het in één oogopslag gezien. Goed basismateriaal dus. Nu had ik alleen nog foto's nodig met een geschikte structuur. Je kunt van alles nemen: stof, hout, steen, boomschors en gaandeweg bleek dat de mogelijkheden eindeloos zijn - het resultaat is soms verrassend mooi. 

De rode bloem bevat een laag schors en dit juffertje in 't groen bevat een structuurlaag die bestaat uit bladeren. 

Het is deze foto die ik eigenlijk op zich ook wel mooi vind. Er is niets om je aandacht echt op te richten maar toch heeft het iets heel zachts met mooie details.

Hoeveel foto's ik wel niet heb gemaakt van anemonen dit jaar. En meestal werd het niet zoals ik voor ogen had. Nu kwam goed van pas dat ik niet gauw iets weggooi....  Deze is op zich niet zo interessant om te zien, maar met een laag die bestaat uit een foto van steen, heeft het iets speciaals gekregen.

Al gauw bleek dat je ook lagen kunt stapelen. Verrassend hoe de kleuren van de verschillende lagen met elkaar mengen. Hier word ik blij van!

Het is altijd heerlijk als iets nieuws meteen zo 'pakt' dat je er niet mee op kunt houden. Voorlopig vermaak ik me wel even, totdat de eerste bloempjes zich weer aandienen!

Tot besluit nog deze spin...