Paddentrek

Het is zover! Gistermiddag was er nog niet zoveel loos bij het ven maar toen ik er om zes uur weer kwam was er sprake van een ware optocht. Vanuit het bos trokken ze richting water.

De vrouwtjes waren allemaal voorzien. Wat los liep waren, voor zover ik het kon bekijken, de mannetjes. Die zijn iets kleiner. Voor de vrouwen is dat wel fijn, want ze krijgen al vroeg een passagier die ze de hele weg mee moeten dragen. Ik zal hier verder maar niet over uitwijden ;-)

Als een pad eenmaal stil zit kun je rustig een foto nemen. Het was zelfs mogelijk om er eentje te aaien, ze zijn verrassend zacht. Het beestje stond waarschijnlijk doodsangsten uit, dus ik heb me ingehouden...

Ze hebben prachtige boskleuren. Van een afstandje zijn ze bijna onzichtbaar.

Gelukkig springen ze wel weg als het nodig is. En nodig was het, ondanks mijn voorzichtigheid.

Zo kwamen ze steeds dichter bij het water.

Aan de waterkant ligt een dikke laag zwart zand. Alles voor een foto, dus op de knieën in de modder! Gelukkig was er niemand in de buurt... en heb ik een goede wasmachine. Dit is mijn favoriete pad, hij heeft iets aandoenlijks.

Het zand is niet aangestampt waardoor er wat hoogteverschil is ontstaan. Hij zal zich heel groot hebben gevoeld. Na een paar foto's sprong hij naar voren, nog net niet op mijn toestel.

Hij klemt zich vast met zijn poten onder haar oksels. Het is maar goed dat ze niet kietelig is.

Uiteindelijk duikelen ze met z'n tweeën het water in. Als zij dan een mooie streng eieren legt doet hij de rest.

Alle foto's zijn uit de hand gefotografeerd met een vrij groot diafragma, vaak zelfs met f2.8. Ik heb tegenwoordig de ISO zo laag mogelijk (100 - 200) maar voor dit soort opnames is dat misschien niet nodig. Niet dat ik ontevreden ben, want ik word heel blij van deze foto's! Het is wel iets waar ik de volgende keer rekening mee zal houden.

Ik zei nog zo...

... géén bómmetje!

Dit weekend heb ik foto's gemaakt van onderwerpen die niets met elkaar te maken hebben, behalve dat ze op mijn pad kwamen of ik op hun pad. De grootste verrassing was deze vondst - het is het restant van een gekraagde aardster (Geastrum triplex) gevonden bij Vennebroek. Het bolletje is een kleine drie centimeter. Dit exemplaar was helemaal uitgedroogd en lag los op de grond. Ik heb hem maar meegenomen en kan vertellen dat het uitdeuken van een aardster onbegonnen werk is. Je blijft bezig.

Ik las dat de sporen wratjes hadden en wilde dat weleens zien. Door het microscoop heb ik een foto proberen te maken. Het kan beter maar ik vind het toch geinig. De sporen zijn 4-5 micrometer groot (4/1000 van een millimeter).

Een klein stukje verderop liepen drie Canadese ganzen. Dit leek mij de man van het stel - de borst fier vooruit met een mooi blad eraan geplakt. Hij hield zijn vriendinnen goed in de gaten...

.. die op hun beurt weer iets anders in het vizier hadden.

Thuisgekomen herinnerde ik mij een drietal ganzen van vorig jaar en het lijkt mij hetzelfde stel! Ik heb toen de geringde nog proberen te melden maar kon het nummer op de ring niet lezen. Is dat nou bijzonder dat ze met z'n drietjes zijn?

Vorig jaar heb ik ook een aantal panorama's gemaakt van dit deel van Friese Veen. Ik had er toen echt schik in. Dit is trouwens één foto - geen reeks.

Een klein stukje verder zie je dit als je terugkijkt. Nu niet vergeten om de komende weken foto's te maken van de veranderingen! (Als je op de foto's klikt zijn ze groter met meer detail.)

Dit is een panorama van maart 2012. Er zijn bergen gesnoeide takken en oranje littekens zichtbaar. Deze is gemaakt vanaf statief. Het zou aardig zijn om dit ook eens met heel mooi licht te proberen. In de gaten houden!

Tot slot lag ik toch nog op de knieën voor een mosje (niet gestrekt, want ik heb ook zo'n handig live view scherm!!). Ik dacht iets 'nieuws' te hebben gevonden maar bij nader inzien lijkt het verdacht veel op dikkopmos en het zal wel een variant zijn. Te moeilijk voor mij (geen zin om er nog langer op te puzzelen bedoel ik eigenlijk...).

Wat ik ook leuk vind aan mos is dat je er kleine figuurtjes in kunt zien.

Zo zie je maar weer dat een 100 mm macrolens overal goed voor is. Als je benen hebt dan ben je zelf de zoom - tenzij je tegen obstakels oploopt. Omgekeerd wordt het lastiger, dus ik wil nog wel graag iets met een beetje groothoek. Maar er is tijd... ik macro mij de lente wel door!