maandag 8 oktober 2012

Plaatjes

Laat ik beginnen met dit inktzwammetje. Alsof hij nodig naar de kapper moet.

Hier is sprake van een ware paddenstoelenexplosie en we hebben het met de excursies geweldig getroffen. Gisteren was de derde en laatste keer en nu moeten we zelf verder puzzelen. Ik heb veel geleerd en heb gezien dat het ook voor kenners geen makkie is. Het beste kun je een paddenstoel ter plekke determineren of je moet een exemplaar mee naar huis nemen. Ik ben al blij wanneer ik de grote lijn een beetje kan zien. Zo weet ik niet welke inktzwam dit is, maar zie wel dát het er eentje kan zijn. Wat heeft hij een mooi geplooid hoedje. Ik ga er eens beter op letten.

Tussen de oude bladeren stond dit eikenbladzwammetje (Collybia dryophila). Het een collybia. Een kenmerk van deze soort is dat ze rubberachtig aanvoelen. Het hoedje is ongeveer vijf centimeter in diameter en zijn pootje is bruinig. Hij schijnt te ruiken naar vers zaagsel. Het ruiken van een speciale geur bij paddenstoelen vind ik erg lastig. Je moet een geur benoemen zonder voorkennis en die geur zit verstopt tussen de geur van paddenstoel (mijn ervaring). Als dan iemand roept: 'Ik ruik een geschilde aardappel' dan ruikt iedereen het opeens. Maar kom er maar eens op. Zo zijn er paddenstoelen die ruiken naar meel (hoe ruikt meel?), radijs, anijs of zelfs een asbak. Kortom, er is veel te beleven aan paddenstoelen.

Met een spiegeltje even de onderkant bekijken... Het schijnt dat tussen de lamellen kleine kortschildkevers kunnen leven die zich laten vallen als je de hoed schudt. Hier zie ik niets, maar het is een leuk weetje.


Paddenstoelen die vaak herkenbaar zijn aan hun witte steel, heldere plaatjes en fraaie kleuren zijn de russula's. Een kenmerk is dat ze brokkelig breekbaar zijn. Soms moet je ze toch opofferen om te weten wat het is. Als er veel staan is dat niet zo erg. Hier werd ik op het verkeerde been gezet, want ik dacht hier een trechterzwam te zien. En zijn steel is nou ook weer niet zó wit.... Thuisgekomen kwam ik toch uit op een russula, waarschijnlijk de geelwitte (Russula ochroleuca). En ik heb hem ook nog maar even geproefd... mild! Eigenlijk proefde ik niet zoveel. Dat betekent dat het zeker geen beukenrussula of zonnerussula was. Want die smaken scherp.

Eentje die heel scherp smaakt is deze braakrussula ((Russula emetica). Je kunt gerust een heel klein stukje proeven. Daarna is een slokje water om te blussen wel fijn. Doorslikken is nooit een goed idee. Beter niet.


Tot slot nog iets heel anders. Deze ontdekte ik op een erg vermolmd stammetje waar ik af en toe speur naar mycena's en ander klein spul. Ik had ze nog nooit gezien. Het is een slijmzwam. Het is het (een?) rossig buiskussen (Tubulifera arachnoidea). Het bijzondere van een slijmzwam is dat de cellen waaruit deze structuur bestaat als amoeben leven en samenkomen om sporen te vormen. Gisteren heb ik nog even gekeken, maar kon ze niet terugvinden. Wellicht was het werk al gedaan en ging ieder zijns weegs...  Soms hangt de natuur zijn eigen slingers op!

Ik heb nog veel meer paddenstoelen. Er is een wereld (nog verder) opengegaan.


1 opmerking:

  1. Prachtige foto's van de paddenstoelen.
    Foto vijf vind ik de mooiste.
    Ik doe het iets rustiger met reageren, vandaar dat ik iets later reageer, of misschien ook wel eens niet reageer.
    Groetjes Irma

    BeantwoordenVerwijderen