Het zonnetje scheen, dus een snel avondrondje kon nog. En net toen ik dacht: vandaag is er weinig te zien... verscheen deze zwarte zwaan. Ze is prachtig!









Deze zwaan was alleen en hoort niet bij de grote groep ganzen die hier al jaren bivakkeert. Ze was kennelijk mensen gewend en zwom met mij mee. Misschien verwachtte ze broodkruimels. Het werd gras, met af en toe een drupje water.

Dit is een stereoplaatje, maar wel wat lastiger. Als je van een afstandje kijkt, lijkt haar snavel steeds langer te worden.

Altijd als ik erop uit ga met mijn camera zie ik wel iets. Vaak is het iets wat voor mij bijzonder is. En eigenlijk weet ik dat al, als ik de deur uit stap. Het is altijd de moeite waard.

Nu ik het stereofoefje aan het uitproberen ben, wordt zelfs de aardappelbovist de moeite van het fotograferen waard. Er is weinig aan te zien, en toch...

In stereo is het best een mooi ding.

Deze ontplofte bovist heb ik vorig jaar gefotografeerd. Ik vond hem bijna op dezelfde plek als de nog intacte hierboven. Misschien familie? Ze zijn als twee druppels water :-)

Hoe je deze plaatjes ook in stereo kunt zien is te lezen op deze pagina (link).

Omdat ik het niet kan laten... nog twee stereoplaatjes.

Een wat gewoon uitziende paddestoel blijkt opeens op een heuvel te staan met z'n steeltje in een toefje mos.

Deze foto vond ik nog in het archief. Als foto apart niet zo bijzonder, maar in stereo erg aardig.

De uitdaging is nu om uit te vinden of ik iets kan fotograferen wat het beeld uitkomt. Dit is nog leuker dan waterdruppels fotograferen! En dat zegt wat... :-)!

Als je per ongeluk stereofoto's kunt maken, kan dat natuurlijk ook expres. Tussen twee foto's heb ik de camera een stukje opzij bewogen en dat gaat heel goed. Dit ga ik nog heel vaak proberen!

Dit is waarschijnlijk de sombere honingzwam, Armillaria ostoyae.

En ook deze leende zich goed om het stereo-effect op uit te proberen. Paddestoel zonder naam... is het een mycena?

Hij staat er wel parmantig zo op een omgevallen boomstam.

Als je door een paddestoelenboek bladert vallen de grappige namen op: plooirokje, fopzwam, fluweelpootje, poedersteeltje, weerhuisje, peperbus, stinkbolletje, puntig kaalkopje, breeksteeltje, wollige popelzwam.... Alsof de kabouters het zelf bedacht hebben.

Voor die ene ;-) liefhebber, nog wat stereoplaatjes. Hier bewoog waarschijnlijk het onderwerp in plaats van de camera. Het is een mooi plaatje om op te oefenen.

Hoe het werkt: kijk een beetje scheel tot je drie plaatjes ziet. Probeer dan op het middelste plaatje scherp te stellen. Als het goed is, zie je de foto in 3D. In dit geval komt er iets naar voren.... maar wat??

Dit is het hart van een cactusbloem. Hier geeft het 3D-effect letterlijk en figuurlijk een extra dimensie aan de foto.

De blauwe juffers kun je herkennen aan het teken op het derde segment op hun rug. Vandaar dat ik hier geprobeerd heb om hem van boven te fotograferen. Je ziet een hoefijzervorm wat betekent dat dit waarschijnlijk een....variabele waterjuffer is.

Trouwens, dit foefje met scheelkijken kun je ook gebruiken bij 'zoek de 7 verschillen'-puzzels. Je kunt de verschillen er dan zo uitpikken. Je ziet dan geen 3D-effect, maar wel dat er iets niet klopt. Probeer maar eens.

Laatst heb ik een quiz gemaakt van macrofoto's van voorwerpen in huis: raad-de-plaat. Sommige zijn soms nog best moeilijk te raden. Enig idee wat dit is? Krijg er zelf wel honger van...

Dit moet een makkie zijn...

En deze?

Ondertussen ben ik in mijn foto's aan het graven naar mooie stereoparen. Dat is erg leuk om te doen. Als je (op je scherm) steeds twee foto's naast elkaar weergeeft, kun je ze er zo uitpikken... mits je langere tijd een beetje scheel kunt kijken zonder hoofdpijn te krijgen. En wanneer je altijd meerdere foto's maakt van hetzelfde onderwerp natuurlijk!

Bladeren zijn alle seizoenen mooi. Zeker als het licht er mooi doorheenvalt, dan is het net glas in lood.

Hoewel ik geen stereocamera heb, maak ik vaak onbedoeld stereoplaatjes. Die ontstaan wanneer je twee foto's maakt die net niet helemaal vanuit hetzelfde standpunt zijn genomen.

Deze twee foto's zijn ook een stereopaar. Als je een klein beetje scheel kunt kijken, kun je de afbeelding in 3D zien. Het werkt zo: klik eventueel op de foto zodat je hem iets groter kunt bekijken. Kijk dan een klein beetje scheel. Je ziet dan vier foto's. Probeer nu zo scheel te kijken, dat de middelste twee foto's over elkaar heen vallen. Als je dit nog nooit eerder hebt gedaan, vraagt het misschien een beetje geduld - maar probeer nu op het middelste beeld scherp te stellen. Soms gaat dat vanzelf. Het resultaat is dat je de krul naar voren ziet komen.

Als het niet snel lukt, gewoon stoppen. Anders krijg je hoofdpijn. En dat is nu ook weer niet de bedoeling.

Vanaf het begin ben ik verslingerd aan het fotograferen van druppels. Het zijn kleine lensjes waarin je de wereld op zijn kop kunt vangen.

Als je in de lente 's ochtends in het gras gaat zitten zie je dit. Helaas kan ik de geur van een lenteochtend er niet bij doen. Ik kan er nu alweer naar verlangen...

Als de nachten kouder worden, zijn de druppels 's ochtends bevroren.

De opkomende zon is gevangen in het ijs.

Watervalletjes en ander gespetter nodigen ook uit tot experimenteren. Lang belichten geeft een zijdeachtig effect. En met hele korte sluitertijden kun je de druppels bevriezen. Dit zit ertussenin. Om maar niet te zeggen dat het gewoon een bewogen foto is... :-)

Deze houtpantserjuffer (Lestes viridis) liet zich gewillig fotograferen. Bijzonder hoe sommige juist heel schrikkerig zijn en anderen juist onverschrokken!

Even een close up van voren...

... en een plaatje van haar mooie, ietwat gehavende, uitstaande vleugels.

Zo'n pottenkijker kan ze hebben. Al ziet ze natuurlijk wel alles met die grote ogen.

Een poging om die er van de achterkant scherp op te krijgen is maar half gelukt. Eén oog... Nou ja, volgend jaar maar weer proberen. Of zou ik binnenkort nog een kans krijgen?

Een van mijn favorieten: de porseleinzwam. Soms hangen er druppels onder zijn hoed, dat is helemaal prachtig natuurlijk! Deze zijn misschien nog te klein. De latijnse naam is Oudemansiella mucida. Tjsa...

Gisteren was het zalig weer. Terwijl ik op een bankje een zelfgebakken muffin zat op te peuzelen, viel dit blaadje op het water. Is het nu zomer of toch herfst? Als het zo blijft, mag het van mij nog wel even duren!

Tegen zevenen in het bos. Zacht licht valt tussen de bomen door... Een bolletje tegenlicht vergezelt deze amethistzwammetjes. Zie ik daar een verschijning?

In de kassen van de Hortus stond vorige week een van de cactussen (cacteeën?) in bloei. Even googelen op 'cactusflower' en het blijkt de Echinopsis spachiana te zijn. De bloem is bijzonder mooi. De meeldraden lijken een soort van 'rode loper' naar binnen te vormen. Dat had ik nog nooit gezien.

Ik dacht afgelopen zaterdag nog een herkansing te krijgen om de bloem er met iets minder ruis op te kunnen zetten. Helaas.... zo uitgebloeid als uitgebloeid maar zijn kan. Gelukkig heb ik deze foto's nog.

PS Bij nader inzien (kaartje bij plant in de Hortus) is het Echinopsis oxygona.

De Hortus in Haren is de laatste weken mijn favoriete plek geworden. Het was gisteren een stralende dag en ik heb weer genoten.

Deze honingbij liet zich van alle kanten zien. Het is waar, ze zijn erg 'bezig'.

Het is dus een kwestie van richten, afdrukken en hopen dat het er redelijk scherp op staat.

Eindelijk kijkt ie even in de camera...

En nu weten we dus ook wie deze heerlijke honing maakt. En lekker is het!

Op donderdag 27 augustus zag ik deze veelbelovende bolletjes staan.

Toen ik precies een week later terugkwam, waren het twee fiere paddestoelen geworden.

Gelukkig waren ze nog (bijna) heel, afgezien van een klein hoekje (ter grootte van een vingerkootje) dat was omgeknakt. Misschien ook van een paddestoelenzoeker die voor het determineren moest weten wat eronder de hoed zat (plaatjes en zo ja, wat voor...).

Ik ben al een paar dagen aan het bladeren en zoeken... ik kan deze paddestoel nergens vinden. Is het nu een bijzondere of kijk ik niet goed? Ze lijken op Agaricus en op Amanita. Een exacte gelijkenis heb ik niet kunnen vinden.

Het is trouwens alsof het bos is geëxplodeerd met paddestoelen. Waren het er vorig jaar ook zoveel? Ik kan het me niet herinneren.

O ja, en is het tegenwoordig paddEstoel of paddENstoel? Het zal mij een pannekoek wezen...