Sinds ik een snelle camera heb, heb ik geprobeerd om een duikend meerkoetje op de foto te zetten. Dat leverde hooguit een kontje boven water op, met een mooie plons. Maar ik meende toch echt een koet half in de sprong te kunnen fotograferen! Nu heb ik een filmpje gemaakt en dat is maar goed ook. Dat wat ik meende te kunnen zien, is er helemaal niet! Dit was dus een eindeloos project geworden. De meerkoet maakt een klein hupje en verdwijnt dan bijna geruisloos onder water. Prachtig om te zien. Mijn film is veel langer, maar dat is niet op te laden met mijn trage verbinding. Dus hierbij de essentie.

Een stralende morgen met veel dauw op het gras en prachtig gefilterd licht.



Mijn favoriete druppelplantjes staan er weer. Met de zon op de juiste plek, kun je mooie sterretjes maken.

Tot slot een pinksterbloem, maar wel met wat dauw natuurlijk! Goede wandelschoenen heb ik inmiddels. Nu nog een jas die smerig mag worden, want voor zoiets lig ik op mijn ellebogen in de modder. Trouwens, kniebeschermers zouden ook wel fijn zijn...

Het was een spectaculair mooie ochtend. Veel dauw, nevel en een krachtige zon. Het is moeilijk om op zo'n ochtend rustig te blijven. Dít is het moment. En dan is het net of alle foto's net niet willen lukken - ongeduld... Voor deze druppel ben ik toch nog even teruggewandeld. Rustig zitten, nadenken, goed kijken en dan is het ook goed. Toen ik twee uur later weer langs dit polletje gras kwam, waren alle druppels al opgedroogd. Zie... je moet er wel bij zijn als het moment daar is!


De meeste plantjes schieten nu als een speer uit de grond, maar sommige blaadjes lijken het rustig aan te doen.

Tere kastanjeblaadjes in de laatste zonnestralen. Zo 's avonds is het genieten in een bos. Het gaat ook zo lekker ruiken als de lucht wat vochtig wordt. Bijna was ik het bos weer uit toen het was alsof er iemand heel hard aanklopte. Er zat een specht pal boven mij in de boom, die enorm druk was en mij niet zag. Kadootje!

Een frisse nacht, grondmist en er was zon beloofd. Dus, op tijd uit de veren om druppels te fotograferen. Alles was er, behalve de zon. Ik heb me wel vermaakt al is de opbrengst toch wat mager. Met de ISO op 800 was er nog vrij weinig licht.



Dat het echt mistig is geweest is te zien aan dit katje. Een meter boven de grond en toch vol met kleine druppels.

Meestal kijk ik door de zoeker, maar hier heb ik scherpgesteld met LiveView op het sporenkapsel (?). Je kunt met LiveView het beeld op het scherm 10x vergroten en heel precies focusseren. Ook de bewegingen worden uitvergroot en ik zag dat ik mijn toestel absoluut niet stil hield, zelfs met steun. Dus een statief én de zelfontspanner gebruiken zou veel beter zijn. Ook de scherptediepte is wat mager, maar een mosje met wat rag en druppels vind ik toch wel sierlijk.

Gisteren was het heerlijk lenteweer. Ik zag opvallend veel lieveheersbeestjes op de heggen van de tuintjes in mijn straat, zeker meer dan honderd. Een echt mooie foto heb ik er nog niet van kunnen maken. Als ze stil zitten zie je alleen hun schild. Als ze zich opheisen en aan de wandel gaan, moet je ze zien bij te houden met je lens met een scherptediepte van een millimeter... dat valt nog niet mee!
Daarentegen was het fotograferen van de stamper van een vrouwelijk wilgenkatje wat eenvoudiger. Nog een toer, zo los uit de hand en op de hurken wiebelend, maar het is redelijk gelukt. Ik zal eens wat spul mee naar huis nemen en dan op mijn gemak een strakke macro maken. Helaas bedenk ik dat altijd pas als ik alweer thuis ben...

De blaadjes van de beuk komen langzaam uit hun omhulsel. Het frisse groen zat er keurig opgevouwen. Aan de randen zijn kleine haartjes te zien die straks, met een beetje tegenlicht, weer een mooi plaatje opleveren.

Je kunt merken dat alles een beetje begint los te komen. Knoppen komen uit en het kleine gespuis komt ook weer tevoorschijn. Vanochtend zag ik een dansmug op een mosje zitten. Het is me niet gelukt om het beestje er écht scherp op te krijgen. Toen ik me goed had geinstalleerd vloog hij weg. Op deze knop zit een spin. Zijn poten vlak langs zijn lijf gevouwen. Een hele dikke hommel heb ik ook al gezien... Elke dag is er meer zichtbaar van wat zich, buiten ons blikveld, heeft ontwikkeld. Ik hoop er dit jaar veel van vast te kunnen leggen en ben me daarom nu aan het warmlopen. Op de dagen dat alles klopt wil ik hét plaatje kunnen maken. Soms krijg je namelijk maar één kans...

Tegenlicht kan mooie plaatjes opleveren. Het laat details zien die anders niet zouden opvallen. Door de donkere achtergrond lijken de haartjes op dit blad licht te geven.

Dit is even een experiment. Je kunt met Picasa van je foto's een filmpje maken. Dat heb ik gedaan. Daar is weer van allerlei leuks mee te knutselen... ga ik nog wel eens mee aan de slag. Eerst eens kijken hoe dit gaat werken. Het filmpje heb ik op Youtube gezet, al is dat misschien niet eens nodig. Maar ach... ik ben nu toch bezig ;-)



En tot mijn grote vreugde kan ik de insluitcode hier zo in de html-tekst plakken. En het werkt! Dat is toch wel weer kicken. De eerste versie blijkt te breed te zijn. Dus heb ik zojuist de waarden in de html-code aangepast: object width="480" naar "400" en de hoogte van 385 naar 320. Et voilà!

Om te illustreren dat het ene wilgenkatje de andere niet is... een andere soort. Nog poezeliger dan de vorige. Als ze binnenkort echt gaan bloeien en de meeldraden eruit steken, zal ik er nog een foto van maken. Dit zijn de mannelijke katjes.

Wilgen zijn eenslachtig en tweehuizig. Eenslachtig betekent dat de meeldraden (mannelijk) en stampers (vrouwelijk) op verschillende bloemen zitten. Tweehuizig betekent dan ook nog dat die bloemen op verschillende planten zitten. Je hebt vrouwelijke en mannelijke planten. Binnenkort dus ook een foto van de vrouwelijke plant!

Ga d'r maar aan staan... elke dag origineel uit de hoek komen met een topper van de dag. Dan ben ik zo uitge(b)logt. Een foto van vorige week dus. En deze boswilg (?) staat er vast nog net zo bij. De stijve takjes zijn versierd met fluweelzachte katjes. De toppen van de meeldraden piepen er net tussenuit. Voordat ik ging fotograferen had ik niet kunnen vertellen hoe bloeiende katjes eruit zien. En ik was er toch al duizenden malen langsgelopen. Het is een sport om allerlei stadia van planten en vooral insekten te leren zien. Ze hebben elk hun bekoring.

PS Deze katjes bloeien nog niet, die foto komt nog!