Het waaide en het licht was vandaag echt niet mooi... Gelukkig stond er nog een krul te wapperen op een omgevallen berk.

Van de spin geen spoor... behalve dit dan.

Vennebroek op een mistige ochtend. De beuk is van stralend geel verkleurd naar warm rood.

Een klein stukje verder is dit uitzicht te bewonderen....

... en even later wordt het wat weidser.

Het schijnt dat het licht in Nederland zo mooi is. In de laatste foto herken ik wel iets van de sfeer uit een oud schilderij. Het licht leren lezen... dat ga ik steeds beter begrijpen.

Een beuk, mist en een beetje zon...

Bij sommige foto's denk je later, mmmmh:-)

Het licht is elke dag anders. Mist en nevel filteren het zonlicht en maken het heel zacht. Gisteren was de mist wat te dicht, maar vanochtend kon de zon er doorheen komen. Ik had het niet verwacht en wist niet hoe snel ik buiten moest komen!

Met een beetje licht en veel mist, kun je prachtig druppels fotograferen. Daar heb ik ook erg van genoten vanochtend. Op de weg terug dacht ik een pluisje rag te zien en ik boog voorover... en toen zag ik dit vlindertje. In al die jaren heb ik nog nooit zelf een bedauwde vlinder kunnen ontdekken. En nu, in november nota bene, vind ik deze!

En verder heb ik nog een verzameling druppels gefotografeerd. Ik kan weer even vooruit!

Het jaarlijkse experiment bij het aanrecht. Bij een fotosite heb je altijd een titel nodig... 'Impact'?

'Hovering'

'Docking'

Het geeft me een beetje een Science Fiction-gevoel. En ja, de voertaal is engels op Phodia.

Een ongebruikelijke vorm en daarom viel het me op.

Ik ben het boek 'Shapes' aan het lezen van Philip Ball. Zeer boeiend! Al zou je het niet zeggen aan mijn leestempo, want ik lees het in bed en val na twee pagina's meestal in slaap... :-).

Verval kan heel mooi zijn...

Dit blaadje kwam wel heel zacht terecht...

Onlangs heb ik de bijenkasten ontdekt in de Hortus. En om te zien of er dan echt geen bijen meer rondvlogen heb ik de kasten afgelopen zaterdag opnieuw opgezocht.... Nou inderdaad, geen bij te zien. Dit stukje raat vond ik wel bijzonder. Er is een beginnetje gemaakt, lijkt het wel. Je zou denken dat het cel per cel wordt opgebouwd. Misschien zoek ik dat nog wel een keer uit...

In de Hortus staat een beeldje dat ik al heel vaak heb gezien. Het sprak me nooit zo heel erg aan... Maar nu heb ik er een foto van gemaakt - weet niet waarom - het trok mijn aandacht... En ik was verrast door het mooie gezichtje. Ik was er zelfs door geraakt. Wat prachtig...

Er moet heel wat gebeuren wil ik mijn macrolens verwisselen voor een andere. Dus zelfs als er weinig licht is, dan hou ik vol.... Nou ja, soms krijg je dan toch nog een mooi plaatje.

Een kastanjeblad geplaagd door de mineermot (plekjes op het blad) en nu ook nog de herfst... het leven van een blad gaat zelfs niet over rozen!