zaterdag 28 september 2013

Een nieuwe herfst

Vrijdag was ik vrij en een betere dag had ik me niet kunnen wensen. De ochtend begon hier met nevel en zon. In het bos hing een prachtige sfeer. En net als vorig jaar barst het van de paddenstoelen.


Een overdaad aan prachtig spul en al te veel enthousiasme is vragen om moeilijkheden. Ik moest er echt weer even inkomen en mezelf toespreken: 'geen tijd besteden aan onmogelijk projecten' en 'eerst goed te kijken', maar dat lukte niet echt. Bovendien, als je ergens net mooi licht hebt en teveel treuzelt is je licht weg! Hierboven had ik toch een iets kleiner diafragma moeten kiezen. Al heeft het wel het vroege ochtend sfeertje. Het zouden fopzwammen kunnen zijn.

Deze staan natuurlijk veel te veel in de zon. Het contrast is te groot. Maar wat ik er mooi aan vind is het strijklicht over de hoed. Ik kan de zon op mijn gezicht voelen bij deze foto.


Dan dit drietal. Het kleintje lijkt zich te verschuilen.

Op een afgezaagde boomstronk groeide een forse zwam met... drùppels! Nou, dat moest natuurlijk uitgebreid op de foto. Maar dacht je nu dat me dat lukte... een onmogelijk project dus.... Alles was te groot, de zwam, de druppels...

Uiteindelijk met iets meer afstand heb ik deze maar zo gefotografeerd. In het groot kun je de druppels zien, maar dit is niet wat ik voor ogen had. Moeilijk, moeilijk.

 Even een plaatjeszwam proberen met heel weinig scherptediepte. Het ziet er uit om in te bijten.

Een paddenstoel met een mooie steel. Ik dacht dat dit de streepsteelmycena was, maar begin nu toch te twijfelen. Hij lijkt te donzig.

Vorig jaar heb ik mij verbaasd over de schoonheid van de spekzwoerdzwam. Ook nu trof ik hem op een boomstronk. Het lijkt alsof deze paddenstoel zijn vorm niet kan vinden. Het is het allemaal net niet: geen echte steel, geen echte hoed en ook de plaatjes lijken er maar half in te zitten... Vermoedelijk is dit nog een jong stadium.

Na een uur of twee besloot ik een kopje koffie te gaan halen bij de Woudstee. Onderweg daarheen kwam ik alweer van alles tegen in de berm. Deze parelstuifzwam-familie bijvoorbeeld.

En porseleinzwammen op een losse boomtak. Met druppel! Ik dacht eerst: dat kan op de terugweg ook nog... Maar je weet nooit hoe het licht dan is, dus opnieuw op de knieën. Het was kiezen tussen de hoed met druppel scherp of een mooiere vage achtergrond. Dat laatste werkte niet. Dan maar zo.


Hier heb ik juist wel een groot diafragma gebruikt. Een beetje spelen met de achtergrond. Daar moet nog op geoefend worden!

Om een groepje mensen te ontlopen die op dezelfde route liepen, maakte ik een omtrekkende beweging en kwam zo bij een stukje waar de zon nog niet was geweest. Alles was nog nat en in de hei hingen ontelbare kleine spinnenwebben als strakke hangmatjes te schitteren in de zon. Prachtig om te zien. En van druppels krijg ik nooit genoeg.

Tot slot een foto van dit tweetal dat op een losse tak groeide. Zo waren ze makkelijk op te tillen en tegen het licht te houden. Het valt me op dat ze vaak tegen elkaar aangroeien zonder elkaar weg te duwen. Maar het is natuurlijk ook familie!

zondag 22 september 2013

Een dagje Schier

Het is iets om vaker te doen: een dagje naar Schier. De natuur is er prachtig en je kunt er wandelen langs het Noordzeestrand. En voor mij is het een heel nieuw gebied om te ontdekken met plantjes die je in het bos niet zult vinden. Daarvoor ga ik wel op pad! Het meest genoot ik nog op het strand met deze kleine plasjes zeewater met... ja, met wat eigenlijk?

Waterdruppels in lucht of luchtbelletjes in water, ik kan er altijd van genieten.

Het doet me denken aan oersoep. Ergens zullen wel wormen zitten. En dat groene zijn waarschijnlijk algen? Ik heb het niet kunnen vinden.

En dan de golfjes in het zand, al die prachtige vormen. To See a World in a Grain of Sand...

En in de poeltjes wat verder van zee zag ik deze kleine vulkaantjes. Daar doet het me aan denken tenminste. Veel is het niet en toch kan ik hier lang naar kijken.