zaterdag 31 mei 2014

Kleinoden


De zin in fotograferen is weer helemaal terug - gelukkig! Om mooie foto's te kunnen maken moet ik vaak op pad. Niet alles lukt en soms lukt er niets. Maar als ik genoten hebt van het buiten zijn, de geur van nat gras en vermolmd hout, kom ik vol energie weer thuis. De ochtend is toch mijn favoriete moment. Ik hou van de stilte, en ochtendnevel of dauw maken alles net even mooier.

De draadontspanner lag nog in de auto dus ik heb deze haarmosjes uit de losse hand geschoten. Je kunt zien dat het niet helemaal superscherp is. Maar ja... dan had ik even terug moeten lopen en zo fanatiek ben ik dan ook weer niet ;). Eentje heeft zijn muts verloren.



Op vermolmd hout is van alles te vinden en ik word er altijd naar toegetrokken. Dit zijn de vruchtlichamen van de bloedweizwam (Lycogala epidendrum), een slijmzwam. In een jonger stadium zijn ze meer roestbruin. Onooglijk, ik weet het. Nu waren ze ook nog nat van de regen. Droog ziet het er weer heel anders uit, maar die plaatjes zijn niet goed genoeg. Ik ga daar nog eens werk van maken - een uitdaging!

Ik ben deze week al een paar keer op pad geweest en vond allerlei verschillende dingen. Het is wat dat betreft weer een onsamenhangend geheel. Wel allemaal macro's ;)


In het bos scharrelde dit komkommerspinnetje (Araniella cucurbita). Ik dacht altijd dat ze veel groter waren, maar ik verwar hem geloof ik met de tijgerspin. Dat is pas een joekel.

De komkommerspin dankt zijn naam aan zijn groene achterlijf. Het hele beestje is nog geen centimeter lang. Associaties met komkommers heb ik helemaal niet bij zoiets kleins.

Dit is een rare foto, maar ik plaats hem toch omdat het altijd zo leuk is om iets nieuws te vinden. Het zijn schijfjes van een paar millimeter doorsnee die op levende takjes groeiden. Door de lens zag ik pas de haartjes op de rand. Je kunt zien hoe klein het is wanneer je het vergelijkt met het mos rechts (gewoon haakmos). Hij lijkt op het dofpaars wolschijfje, maar die is vrij zeldzaam. Dus dat zal wel niet... bovendien groeide hij op levende takjes en geen dode. Als ik er weer langs kom zal ik nog eens goed kijken.


Hier en daar heb ik ook juffertjes gezien, vooral blauwtjes. Ik verheug me erop om daar weer foto's van te maken. Ik heb de neiging om alles met tegenlicht te fotograferen en dan wordt het onderwerp vaak te donker. Alleen hier vind ik het beeld wel mooi. 

Vanochtend stond de zonnedauw al in de zon te blinken. Veel te fel licht. Toch proberen... Het blijft lastig spul. Zo lijkt het meer een komeet die een spoor van licht achterlaat. Vind ik wel wat hebben. Misschien nog eens proberen op een ochtend met een beetje sluierbewolking. Typte ik sluiterbewolking...

Dat al deze foto's beter hadden gekund, maakt dat ik weer op pad wil. Dat komt dus wel goed!

maandag 19 mei 2014

Kleine veenbes


Dat is lang geleden, maar de kop is er weer af. De zin in fotograferen was een beetje weg. Ongekend. Het is zo'n fantastische manier om van de natuur te genieten.

Vorig jaar oktober vond ik de bessen van de kleine veenbes (vaccinium oxycoccos) en dit weekend zag ik ook de bloemetjes.


Op weg naar de auto vloog er iets met veel geritsel in mijn haar. Schrikken, tot ik zag wat het was. Een dikke zwarte libel vloog rondjes over de hei. Ik keek hem na om een foto te kunnen maken. Toen pas zag ik de grote hoeveelheid roze in de verte. 


Voor deze foto's heb ik weer ouderwets in de plomp gelegen. Ik zie wel dat er nog allerlei sprietjes uit de weg hadden gemogen. Maar ach... dat zien we de volgende keer wel weer.


De kleine veenbes schijnt op de rode lijst te staan. Beter om hem voortaan maar met rust te laten. Kan hij fijn veel bessen produceren.

Op naar het volgende logje... met mooie druppels wellicht...