Weinig tijd en geen zin in kou weerhielden me de afgelopen weken om op pad te gaan. Vandaag nam ik me voor in ieder geval een frisse neus te halen. De lucht was grijs en alles was nat van de mist. Bij uitstek goede omstandigheden om mos te fotograferen, of beter gezegd: druppels! En ik wilde ook proberen hoe het fotograferen uit de losse hand me af zou gaan, nu ik een lens met beeldstabilisatie heb.
Ik ben niet zeker welk mos dit is. Het groeide overal op schors en is vermoedelijk een dikkopmos. Soms zit het dekseltje er nog op. Is het eraf dan kun je de peristoomtanden zien. Mooi hoe het opduikt uit een zee van groen (of een groene zee).
Zelfs een sluitertijd van 1/30, met beeldstabilisatie, leverde nog een goede foto op (de eerste foto van deze reeks). Ik probeer dan wel zoveel mogelijk steun te vinden, maar helemaal stil houd je je camera nooit.
Groeide op vermolmd hout. De zwarte puntjes bovenop vond ik kenmerkend en het lijkt op geklauwd pronkmos (
Herzogiella seligeri). Maar zoals zo vaak ging mijn aandacht alleen uit naar het kapsel en niet naar het blad. Nog eens goed kijken dus. Het groeit op dood hout, dat klopt in ieder geval!
Dit staat in vuurrode polletjes op de bodem. Het zal nog wel even duren voor het kapsel helemaal uitgegroeid is.
Volgroeide kapsels vind je hier (link). Vorig jaar dacht ik dat het peermos was. Maar waar is het blad?
Kenmerkend zijn de grote hoeveelheid rode steeltjes die heel dicht op elkaar staan.
Het was heerlijk om uit de hand te fotograferen. Het geeft je toch meer vrijheid. Sommige foto's zijn wat groter dan normaal en in de vergroting is meer detail te zien. Het valt me steeds weer op hoe sprankelend de foto's zijn met deze lens en camera. Ik werd hier wel blij van!
